Mieszkanie Jacka

W odpowiedzi tylko jeszcze raz ciepło się uśmiechnął. Dobrze wiedział, że spaliby osobno, że do niczego by nie doszło. Wiedział jednak, że za dużo ma wspomnień, by od tak tego wieczora o wszystkim zapomnieć. Postanowił więc nie kontynuować tematu.
- Spokojnie, nie spiesz się. Porozmawiamy, potem Cię odprowadzę. W końcu nie wiadomo kto się tutaj czai o tej porze. - powiedział, półżartem półserio.

Dziewczynie zrobiło się jakoś poniekąd dziwnie. Odstawiła swoją herbatę.
-Przepraszam Jack, napiszę do Ciebie jutro. Wole już iść. Nie odprowadzaj mnie radziłam sobie świetnie do tej pory dam rade i dzisiaj. - Uśmiechnęła się nieznacznie.
Wstała z krzesełka, podeszła do niego. Cmokneła go w środek głowy i zaraz ruszyła w strone przedpokoju. Włożyła buciki i siegneła po swój płaszczyk.

Dobrze wiedział, że zachował się nie w porządku. Wiedział też jednak, że raczej by z tego nic dobrego nie wynikło. Kiedy dziewczyna ruszyła do drzwi, Jack kroczył za nią, stając w przedpokoju i opierając się ramieniem o ścianę.
- Przepraszam. - powiedział tylko, czując, że na nic innego się nie wysili. - Annie, nie wydaje mi się, żebym dał radę być Twoim dobrym znajomym. - dodał, czując jak kolejne słowa z trudem przechodzą mu przez gardło. - Za dużo pamiętam, a tamten temat jest skończony.

-Jak narazie..to ja do dziś nie wiem Jack o co ci chodzi z tamtejszego czasu, doprawdy,żebym jeszcze wiedziała chociaż jak zawiniłam to jeszcze ujdzie,ale ja nie wiem gdzie popełniłam błąd. Chyba nie przekreśliłeś mnie z tego powodu,że pierw cię sprowokowałam do czegoś więcej w łóżku,a później nagle to przerwałam no chyba nie to cie tak uraziło. -szepnęła cicho w poszukiwaniu swoich rękawiczek.
-I co? i te wspomnienia Ci tak przeszkadzają?dlaczego, Jack. Wytłumacz mi jak już ten cholerny temat musiał się zacząć.

Zmarszczył brwi, wyraźnie nad czymś gorączkowo myśląc. "Sprowokowałam do czegoś więcej w łóżku,a później nagle to przerwałam no chyba nie to cie tak uraziło". Pokręcił głową, nie mając nawet pojęcia, o którą sytuację dokładnie chodzi.
- Nie, to nie to. - odpowiedział więc, zgodnie z prawdą. Ten cholerny temat. No, właśnie. Jack przymknął oczy i przez krótką chwilę delektował się wszędobylską, tak zbawienną w tej sytuacji ciszą. - Właśnie dlatego nie powinniśmy się byli spotkać. - powiedział w końcu zupełnie poważnie jednak bez jakiejkolwiek złośliwości. Raczej pełen złości na samego siebie. - Gdybyśmy się nie spotkali, to byśmy to tego nie wrócili i żyli byśmy długo i szczęśliwie. Po prostu, Annie. To nie ma sensu. Mówiłem Ci już o tym kiedyś. - dodał, wzdychając ciężko. W końcu jednak zacisnął pięść i dodał. - Ja Cię po prostu nie kocham.

Annie wzięła głeboki wdech. - Ja ciebie też nie kocham. - uderzyła się lekko dłonią w czółko.
- No i skoro już zaczęliśmy i skończyliśmy ten temat i wszystko sie ufff wyjaśniło to nie widzę przeszkód w tym żebysmy się widywali. - pokręciła głowa już wyraźnie rozbawiona tą sytuacją. Nawet takie mogą wyjść nieporozumienia ugh.
Spojrzała na chłopaka.
-Jeśli z takich nieporozumień bądź podobnych skreślasz znajomości to sie nie dziwie,że tak od ciebie uciekają. Ehh nie chcę zakańczać znajomości , bo dobrze mi się z tobą spędza czas, a to,że odbiło mi tamtego wieczoru po raz drugi to inna sprawa. - Chrząknęła znów cichutko.
-Po prostu tamtę noc da się przekreślić, za równo jedną jak i drugą. Po teraźniejszym wyjaśnieniu sprawy, ja przynajmniej potrafię.

"To sie nie dziwie,że tak od ciebie uciekają." Poczuł jak nieprzyjemne, niezidentyfikowane uczucie wypełnia jego ciało niczym każdy łyk gorącej herbaty. Zaraz, zaraz. Chyba zna to uczucie. Tak, to smutek. Poczuł jak na jego twarzy maluje się znaczący grymas, a on sam odwraca wzrok gdzieś w bok, nad czymś rozmyślając. Nie miał jej tego za złe, broń Boże. Miał tylko wrażenie, że dziewczyna miała rację i to go bolało.
Podszedł do drzwi i otworzył je, by nie przeciągać tego dłużej. Unikając jakiegokolwiek kontaktu wzrokowego, odchrząknął cicho i stanął w wyjściu.
- Ja nie umiem, od tak tego wymazać. - skończył tonem, jakby miał to być definitywny koniec tego tematu.

-Boże, nie rozumiem Cię Jack, jestez za trudnym dla mnie człowiekiem, każdy popełnia błedy. Ty po prostu nie lubiszch ich naprawiać i tego nigdy nie zrozumiem. Pa. - rzuciła tylko zaraz wymijając go w drzwiach. Nie chciała na niego patrzeć , bo wiedziała ,że się rozklei. Straciła właśnie zaufana osobę, zaufanego przyjaciela.
A niech go szlag.. sam tego chce to ja tez zacznę chcieć.
Przyspieszyła zdecydowanie wciskając na głowę czapkę.
Zniknęła zaraz gdzieś za rogiem.

Chłopak pojawił się pod drzwiami swojego mieszkania wyraźnie zmieszany. Wyciągnął klucz, wsadził do zamka, a chwilę potem wchodził już do środka, upewniając się, że zamknął za sobą drzwi.
Ściągnął buty, niedbale rzucając je w kąt i pogwizdując cicho jakąś smętną melodię ruszył w kierunku salonu. Rzucił się na kanapę i westchnął głośno. Nogi niemal od razu znalazły się na ławie przed nim, a głową oparł się o ścianę za oparciem kanapy. Chwila spokoju. Tylko tego teraz tak naprawdę potrzebował. Chwili by pomyśleć.
Sięgnął ręką po pilota. Włączył telewizor, chociaż prawdę mówiąc nie wyglądał na zainteresowanego tym co wyskoczyło na ekranie. Wpatrując się bezmyślnie w pudło nawet nie nie wiedział kiedy zapadł w krótką drzemkę.