Dom Adama .-

Po bardzo udanym sylwestrze Adam i Eva odsypiali u niego w domu. A, że wylądowali w jednym łóżku, to już oddzielna sprawa.
Około godziny czternastej chłopak w końcu zaczął się przebudzać. Podniósł powieki i uśmiechnął się kącikami warg, widząc leżącą obok siebie Evę. Okrył dziewczynę kołdrą, a sam podniósł się z łóżka, przeciągając przy okazji.
Wolnym krokiem ruszył w stronę łazienki, gdzie szybko załatwił poranną toaletę, choć strasznie bolała go głowa. Z tego powodu udał się do kuchni, w poszukiwaniu jakiś fajnych tabletek, które nie pozwolą mu dłużej cierpieć.
W międzyczasie brunet otrzymał smsa od niejakiej 'M.', na którego odpisał, dość zwięźle, odrzucając za moment komórkę na blat jednej z kuchennych szafek.

Powoli przetarła zaspane oczy i przeciągnęła się rozciągając przy tym wszystkie ścięgna. Powieki miała wciąż zamknięte. Uśmiechnęła się delikatnie na wspomnienie wczorajszego sylwestra jednak w pewnym momencie film się urwał. To wydarzenie nieco niepokoiło Evę. Usiadła na łóżku i otworzyła powieki. Obraz który widziała był jeszcze nieostry i mało wyraźny. Praktycznie były to jedynie rozmazane, kolorowe plamy które z czasem nabierały konkretniejszych kształtów. ~Zaraz coś tu jest nie tak - pomyślała rozglądając się po sypialni. Nie rozpoznawała tego miejsca. To jej się nie spodobało. Pospiesznie spojrzała na miejsce obok siebie. Było puste... powinno to ją uspokoić, jednak wcale tak nie było. Na podłodze leżała męska odzież zrzucona jakby w pośpiechu. ~Chyba nie... - w jej głowie pojawiały się różne wizje, ale wersja o tym że wskakuje jakiemuś obcemu facetowi do łóżka była wręcz absurdem. Adam by na to nie pozwolił... a może... przecież był jej przyjacielem, a nie niańką. Zajrzała pod kołdrę w nadziei że nie jest zupełnie naga. Na szczęście miała na sobie bieliznę. Wstała z łóżka i postanowiła zwiedzić okolicę. Kto wie może natknie się na właściciela tego domu, który wyjaśni jej co się tu wczoraj działo.

Adam, słysząc jakieś odgłosy dobiegające z sypialni, postanowił tam skierować swoje kroki. W dłoniach trzymał przygotowaną szklankę wody i tabletkę dla Evy, bo domyślał się, że dziewczyna była w podobnym stanie do jego.
W końcu się na nią natknął, ale z buzi wyczytał jedynie przerażenie, na którego widok sam zmarszczył czoło.
- Coś nie tak, imprezowiczko? - spytał, chichocząc cicho pod nosem i podał dziewczynie, podejrzewam, że całkiem przydatne, tabletki i popitkę. Nie pamiętała, że wylądowała w jego domu, albo nie spodobało jej się to, że Adam dopuścił do spania w jednym łóżku.. Zaraz się okaże, czy chłopak dostanie po tyłku.
Brunet chyba miał mocniejszą głowę, bo film mu się nie urwał.. i dobrze, bo przynajmniej pamiętał wszystko co wyczyniał.. a może lepiej aby nie pamiętał? Na razie nie miał czasu rozmyślać o tym, co działo się na imprezie, bo kac był jego większym, w tej chwili, problemem. Kac i potrzeba wzięcia prysznica.

Patrzyła na Adama osłupiała. Nie wiedziała co to ma znaczyć. Jego z całą pewnością się tu nie spodziewała. Wyciągnęła ostrożnie rękę po tabletkę i połknęła ją zalewając przy tym gardło chłodną wodą. Nie wiedziała jak zacząć rozmowę. Miała kilka pytań, ale nie chciała wyjść na idiotkę. Eva miała słabą głowę i alkohol działał na nią bardzo intensywnie. Adam narzucił dość szybkie tempo już na samym początku, więc w jej pamięci utkwił jedynie szalony taniec i sterta pustych kieliszków na ich stoliku... później zupełna pustka. Niepokojący objaw.
- Czy my... tzn. Czy ty i ja... - mówiła kompletnie od rzeczy i niespokojnie spojrzała w kierunku sypialni.
-Bo widzisz nie za wiele pamiętam z wczorajszej imprezy - przyznała w końcu. Była pewna, że pomimo jej niezrozumiałych bełkotów, chłopak wyłapał o co tak naprawdę pytała. ~ Czy przespałam się z Tobą?! - to pytanie huczało jej w głowie przeważając uciążliwy ból. Jedną ręką przykryła dekolt, zasłaniając w ten sposób półnagie piersi.
- Możesz mi o wszystkim opowiedzieć?

Przez chwilę w jego głowie zaczął układać się misterny plan. Ciekaw był reakcji dziewczyny, gdyby jej powiedział, że przespali się ze sobą, ale z drugiej strony, byłoby to nieco chamskie.
Złapał dziewczynę za dłoń i poprowadził do salonu, gdzie posadził ją na kanapie, a sam klęknął przed dziewczyną, układając łokcie na jej kolanach.
- Nie pamiętasz? Było cudownie. - oznajmił z uśmiechem na ustach, postanawiając trochę z nią pograć. Zaćmienie w pamięci zaraz po imprezie było strasznie śmieszne, a chłopak postanowił to wykorzystać. Oczywiście niedługo powie jej całą prawdę, ale zobaczymy co zrobi teraz Eva.
- Jak tylko wróciliśmy z imprezy, rzuciłaś się na mnie jak jakieś zwierze i łoooł. Coś Ty wyprawiała dziewczyno.

Otworzyła szerzej oczy jakby nie dowierzając.
- Naprawdę? - zapytała zdezorientowana. Przygryzła delikatnie dolną wargę jak zwykła to robić kiedy była trochę zdenerwowana i oparła się wygodnie na kanapie przymykając powieki. Starała się pozbierać jakoś myśli. Traktowała Adama jak przyjaciela, lubiła spędzać z nim czas, rozmawiać, śmiać się, ale nigdy nie patrzyła na niego jak na obiekt pożądania. Jak na kochanka. To było dziwne, a wręcz bardzo dziwne...
Nachyliła się teraz, złapała dłonie Adama i spojrzała mu prosto w oczy.
- Wybacz, ale nie tak to sobie wyobrażałam.Bardzo cię lubię, ale... to znaczy. To był tylko incydent. Byłam pijana... Rozumiesz co mam na myśli? - zapytała nie odrywając od niego wzroku. Jego twarz była poważna, aczkolwiek w jego oczach tliła się jakaś szaleńcza iskra radości. Kompletnie tego nie rozumiała. Nie potrafiła go rozgryźć. W głowie miała mętlik.

Chłopak zaśmiał się cicho. Takiej reakcji się spodziewał.
Cóż, on tak samo traktował Evę, a nawet jeśli po pijaku by się na niego rzucała, nie wykorzystałby tego. Adam raczej nie należał do gatunku takich, aby zaliczyć tylko żeby zaspokoić swoje potrzeby.
- Żartowałem. - puścił jej w końcu oczko, pukając dziewczynę lekko w nos. Teraz albo się obrazi, albo będzie się śmiała razem z chłopakiem. Zaraz się o tym przekonamy.
Tymczasem Adam podniósł się w górę i przeciągnął, wysuwając dłonie wysoko w górę.
- Jesteś głodna? - spytał, przejeżdżając językiem po swojej górnej wardze.

- O ty! - warknęła gniewnie i rzuciła się na chłopaka przygważdżając go do podłogi. Siedziała teraz na nim rozkraczona i patrzyła mu w oczy.
- Ale mi strachu napędziłeś - stwierdziła wybuchając śmiechem.
- Swoją drogą niezły z Ciebie aktor. Ja naprawdę uwierzyłam, że... - wolała nie kończyć tego zdania.
- Więc czy nie wiem jeszcze o jakiś twoich ukrytych talentach? Świetny tancerz, doskonały KŁAMCA no i nie zapominajmy o twoich wyczynach w sklepie. Prawdziwy stylista. Nie żaden Jacyków czy jak go tam zwą chyba że to kolejna rzecz o której nie wiem. Może ty nie jesteś taki szarmancki tylko po prostu wolisz facetów? - zapytała cały czas się śmiejąc i powoli schodząc z Adama

- Wybacz, że Ci wcześniej nie mówiłem.. - zaczął całkiem poważnie, a po jego minie ani na moment nie można było pomyśleć, że chłopak żartuje. Odchrząknął krótko i ponownie otworzył usta.
- Ale jestem gejem. - dodał po chwili, w końcu wybuchając śmiechem.
Kiedy dziewczyna zaczęła wstawać, ten ułożył dłonie na jej biodrach i sprowadził rudowłosą z powrotem na siebie, zaczynając ją łaskotać.
- I przestań. W ogóle nie umiem tańczyć. - pokręcił głową na jej słowa, śmiejąc się nadal cicho, kiedy widział jak dziewczyna wije się pod łaskoczącymi ją palcami.

- Kłamca! Obrzydliwy kłamca! - krzyczała w przerwach między głośnym śmiechem. Próbowała jakoś odgonić dłonie Adama ale był zbyt silny. Przeturlała się na bok, a chłopak wciąż nie dawał jej spokoju krążąc dłońmi po jej całym ciele. W końcu udało się jej uwolnić jedną rękę i szybko zaatakować bruneta. Jej dłoń wylądowała w obszarze lewej pachy i zaczęła szybko się poruszać.
- No ej! Tylko mi nie mów że nie masz łaskotek. - powiedziała rozżalona
- To by było nie fair. Jak ja mam się na tobie odegrać.

- No, niestety nie mam. - wytknął dziewczynie język, teraz już mówiąc poważnie. Odsunął jej rękę od swojego ciała i zaśmiał się krótko pod nosem, kręcąc przy okazji głową.
Co do tego wspólnego spędzania czasu.. Adam też uwielbiał go tracić z Evą. Dziewczyna była zabawna, zawsze pomagała, nie chciała mu się dobrać do spodni, na dodatek była ładna.. czego chcieć więcej niż takiej przyjaźni?
- Na pewno nie jesteś głodna?

- Nie... jak na razie jedyne czego mi trzeba to ciepły prysznic - powiedziała pogodnie. Eva nie zdążyła wykonać jeszcze porannej toalety, a może nie tyle nie zdążyła co po prostu nie wiedziała jak się dostać do łazienki. W końcu była u Adama po raz pierwszy.
- Mam nadzieję że znajdzie się tu ciepła woda i trochę mydła. - bardziej zapytała niż stwierdziła, po czym wstała z podłogi. Uśmiechnęła się teraz pogodnie i czekała na wskazówki Adama.

- Odłączyli mi wodę, a mydła nie zdążyłem kupić. - odpowiedział, krzywiąc się lekko z tego powodu, ale zaraz kąciki jego warg drgnęły ku górze. Chłopak podniósł się z podłogi i ruszył wolnym krokiem w stronę łazienki, otwierając za moment Evie drzwi do środka pomieszczenia.
- Rozgość się. - puścił jej oczko.
Zaraz, zaraz. Jak to Eva nigdy wcześniej nie była w domu Adama? Była i to nie raz. Może jedynie trochę zmieniło się tu umeblowanie, kiedy wrócił z Oakland, ale cały czas był to ten sam dom. Dom, który swoją drogą był małym labiryntem, ale dało się do tego przyzwyczaić.

Podziękowała za wskazanie drogi i weszła do łazienki zmykając za sobą drzwi na kluczyk. Przecież nie chciała podczas kąpieli żadnych nieproszonych gości Eva zaczęła swoją poranną toaletkę, ale chyba daruje sobie jej szczegółowy opis, bowiem niema nic ciekawego w szczotkowaniu zębów palcem (z powodu braku własnej szczoteczki) czy też w braniu prysznica lub czesaniu włosów. Są to codziennie wykonywane czynności doskonale znane przez każdego z nas, tak więc przejdę od razu do powrotu dziewczyny z łazienki.

Po dłuższej chwili Eva w końcu opuściła łazienkę i powróciła do sypialni. Nie chciała przecież spędzić reszty dnia w bieliźnie. Może Adamowi specjalnie to nie przeszkadzało, ale dla dziewczyny było to trochę krępujące. Pierwsza w oczy rzuciła jej się zwiewna żółta sukienka. Podniosła ją z krzesła i zaczęła dokładnie oglądać. Wszędzie były na niej plamy po drinkach, a w szczególności w okolicach dekoltu. ~OMG, chyba faktycznie wolę nie wiedzieć co się wczoraj działo! - pomyślała i z paniką zaczęła wyszukiwać jakiegoś zastępczego ubrania, bo przecież nie ubierze brudnego wdzianka, które śmierdzi gorzelnią. Na ziemi leżał samotny woreczek z nadrukowaną nazwą znanego Evie butiku.
~Kiedyś może się przydać. Nie na tę to na inną okazję- w jej głowie brzmiały niegdyś wypowiedziane przez nią samą słowa. Jak nie teraz to kiedy? Eva wyjęła z woreczka czarną obcisłą i krótką sukienkę która wpadła Adamowi w oko, po czym spakowała brudne ubranie do tego samego woreczka. Przecież nie mogła wiecznie siedzieć u chłopaka to by było nadużywanie jego gościnności. Przesuwając się labiryntem korytarzy i przejść jakimś cudem dotarła do salonu i stanęła we framudze drzwi

[wow, a się rozpisałam]

Brunet w tym czasie już zdążył zrobić sobie jajecznicę i właśnie siedział w salonie, przed telewizorem, zajadając się swoim nieco suchym śniadaniem. Cóż, przesadził z długością smażenia i miał gumę zamiast jajka, ale.. jak się jest głodnym, to wszystko smakuje, prawda?
Kiedy Eva znalazła się w drzwiach, jego wzrok momentalnie obrócił się w jej stronę, a chłopak najpierw odchrząknął, a potem zagwizdał krótko pod nosem. Tak, ta sukienka zdecydowanie była jego ulubioną.
- Dobrze, że miałaś zapasową. Żółta się chyba nie nadawała, co? - zaśmiał się cicho pod nosem i wsunął sobie do ust kromkę chleba, odgryzając spory jej kawałek.

- Taaaaaaak. Wygląda okropnie i zastanawiam się czy prawda o sylwestrze nie zaszokowałaby mnie tak samo jak wieść o tym że spędziłam z tobą upojną noc. - stwierdziła z przekąsem i uniosła delikatnie torebkę z żółtą sukienką.
- Jak się domyślam Ty doskonale znasz odpowiedź na moje pytanie. - dodała i usiadła obok Adama.
- Co oglądasz? - zmieniła temat i również skierowała wzrok na ekran telewizora

Zaśmiał się cicho pod nosem i odłożył talerz na stół, za moment popijając śniadanie kakaem. Zawsze jakoś kojąco działało na kaca, który znikał jak ręką odjął.
- Top gear. - odpowiedział, unosząc w górę kącik warg. Cóż, Adam uwielbiał wszelkiego rodzaju programy o samochodach, a ten był zdecydowanie jego ulubionym. Clarkson i inni gospodarze programu rozbawiali go do łez, ale też sporo można było się dowiedzieć. Ba, sporo. Bardzo dużo!

- Dobrze, nie będę zawracać ci dłużej głowy. Na pewno chcesz trochę odpocząć po wczorajszym - powiedziała wracając do wyprostowanej pozycji.
- Świetnie spędziłam z Tobą czas... a przynajmniej tak mi się wydaje bo jak wiesz mało pamiętam. Tak czy inaczej dziękuję za wszystko. - powiedziała ze szczerą wdzięcznością i cmoknęła chłopaka w policzek.
-Mógłbyś mnie odprowadzić do drzwi? Nie jestem pewna czy sama trafię. - dodała po chwili zerkając niepewnie na kręty korytarz.

Adam odpisał na kilka smsów, ze zdziwieniem wpatrując się w ekran swojej komórki. Jak to w ogóle było możliwe, że pisał właśnie wiadomości z Mandy, która zaćpała się na śmierć?
Podniósł się z kanapy i podrapał po nagim brzuchu, kiwając głową w odpowiedzi Evie.
- Jasne. Musisz do mnie częściej wpadać, żeby się nie gubić. - uśmiechnął się i puścił dziewczynie oczko. Ułożył dłoń na jej plecach i delikatnie popchnąwszy rudowłosą, ruszył z nią w stronę przedpokoju.
- Ale pamiętaj, że nigdy nie zawracasz mi głowy.

- Dobrze obiecuję, że będę częściej do ciebie zaglądać. - powiedziała stojąc przy drzwiach wyjściowych dumnie wyprostowana i z ułożoną jedną dłonią na sercu jak do uroczystej przysięgi.
- No to do następnego razu - dodała na pożegnanie. Uśmiechnęła się szeroko i puściła mu oczko, po czym opuściła jego posiadłość.

[aha ona nie jest ruda tylko jest szatynką widać w podpisie. Przez to żółtawe światło na avie wydaje się ruda ]

Zamknął drzwi za Evą i z uśmiechem wrócił do oglądania swojego dużego, plazmowego telewizora, a właściwie Top Gear, które cały czas w nim leciało.
Ułożył się wygodnie na kanapie, wyciągając nogi i podłożył jedną rękę pod głowę, wzdychając ciężko.

Kilkanaście minut później cała trójka była już pod domem Adama. Chłopak otworzył drzwi i wpuścił je do środka, samemu wchodząc zaraz za Lindsay. Ściągnął swoją kurtkę i szalik, które wylądowały na wieszaku w przedpokoju, a buty niedbale rzucił gdzieś w okolice drzwi.
- Czujcie się jak u siebie. - powiedział od razu, aby wiedziały, że w jego domu nie muszą się krępować.
We wszystkich pomieszczeniach zdecydowanie widać było brak kobiecej ręki. Niby wszystko było sprzątnięte, ale gdzieniegdzie na podłodze walały się pojedyncze ubrania, skarpetki, jakieś niepotrzebne papiery. Na meblach zalegała niewielka warstwa kurzu, ale jakoś nie miał ostatnio głowy żeby to posprzątać. Hm. Chyba trzeba będzie zainwestować w pokojówkę.
- Przepraszam Was za ten bałagan. - uprzedził tylko i układając dłonie na swoich biodrach zastanowił się przez moment. Musiał jeszcze ogarnąć samego siebie.. bo jak wcześniej wspominałem, nie czuł się najlepiej.
- Dobra. Idźcie do salonu, ja wstawię jedzenie w kuchni i wezmę szybki prysznic, jeśli pozwolicie. - zwrócił się do dziewcząt, unosząc w górę kąciki warg. Tak, miło znowu było gościć w domu kobiety. Szczególnie takie, które znaczyły wiele w jego życiu.

Pokręciła głową na słowa córki. - Wybij to sobie z głowy. -mruknęła od razu odprowadzjaąc zaraz Adama jeszcze wzrokiem.
-Chodźmy do kuchni od razu. Albo Ty idź ,a ja mu trochę sprzątnę, żeby chociaż te skarpetki nie walały się po cąłym domu. - zaśmiała się cicho idąc przed siebie, dostrzegając już jedną parę skarpet na podłodzę chwyciła je w dłonie szybko, później nawet i jego spodnie , które swobodnie leżały na podłodze.
Stanęła zaraz obracając się za Latiką, która weszła od kuchni. Chwilę póżniej zauwazyła ją wychylającą się zza framugi. Kazała matce przestać się wygłupiać i podleciec do niej.
Lind tylko pokazała jej `pukpuk` w czoło i roześmiana kończąc zbierać rzeczy z przedpokoju pomaszerowała do łazienki, staneła obok niej czekając aż wyjdzie Adam, by móc większośc tych rzeczy zostawić w łazicence, na koszu do brudów, w końcu większość nadawała się do prania.

- Jakiego puzzla? - podłapał temat i zaśmiał się cicho pod nosem. - Lind, nie wygłupiaj się, nie sprzątaj! - zawołał, ale najwyraźniej było już za późno. Po chwili Adam wylądował w łazience, uprzednio biorąc sobie świeże ubrania na przebranie, a kilkanaście minut później, już świeży i nawet ogolony stał w przedpokoju, układając dłonie na swoich biodrach.
- To jak, dowiem się co to za puzzel? - spytał ponownie, bo ten temat jakoś go zaintrygował. Ruszył w stronę kuchni, ciągnąc ze sobą Latikę i tam zaczął pichcić obiad dla całej trójki.