Sven.

- Ej! - walnęła go poduchą w poduchę, śmiejąc się.

Zaśmiałem się cicho i odparowałem cios. Zaraz w stronę dziewczyny leciała kolejna poduszka, a ja ukląkłem na łóżku, żeby było wygodnie.

Dostała poduszką i udała, że umiera, na niby rzecz jasna. Przewróciła się na plecy i leży nieruchomo, jednak coraz zerka na niego łobuzersko spod przymkniętych powiek.

Przyjrzałem się dziewczynie i podszedłem do niej na kolanach z poduszką w łapkach.
-Udajesz!-powiedziałem odkrywczo i zaśmiałem się, uderzając ją lekko poducha w brzuch.

Przyszedł powoli i stanął pod drzwiami. Niepewny, czy Sven mieszka właśnie tu zapukał lekko i odsunął się kawałek spoglądając nieśmiało na drzwi.

Słysząc pukanie, niemalże przeskoczyłem dziewczynę i zleciałem z łóżka, zaraz pospiesznie się podnosząc i otrzepując.
-Otworzę-powiedziałem tylko Sharin i wypadłem z pokoju, zbiegając głośno i niezdarnie ze schodów, co z resztą było słychać. Dopadłem klamki, zanim zdążyła to zrobić zdziwiona moim zachowaniem mama. Otworzyłem drzwi, dysząc lekko i Thorn'a powitałem szerokim uśmiechem.
-Cześć. Wejdź.-powiedziałem, ignorując mamuśkę zerkającą na kolejnego gościa.
-To do mnie ... znowu-powiedziałem jej, otwierając szerzej drzwi.

- Hej - uśmiechnął się zadowolony, że jednak nie pomylił mieszkań. Spojrzał na matkę Svena i przywitał się z nią grzecznie. - Mogę wejść - zapytał nieco speszony jej obecnością. Zawinął sznurek z bluzy na palcu.

Mama odpowiedziała równie grzecznym powitaniem, wyraźnie zadowolona, że już mam znajomych. Tak jak przed chwilą ja zaprosiła go do środka.
-Chodź na górę do mojego pokoju-powiedziałem ochoczo. Matka jak zwykle musiała się wciąć i nakazała mi poczęstować gości czymś do picia i jakimiś przekąskami.
-Chcesz coś do picia?-spytałem Thorn'a. Mama mnie popędziła, więc poleciłam do kuchni i ułożyłem na tacy trzy kubki, wziąłem picie i jakieś precelki. Pasek założyłem luźno, więc spodnie spadały mi z tyłka odsłaniając kolorowe bokserki. Jakoś się tym nie przejmowałem. Zaraz ruszyłem po schodkach na górę, prowadząc chłopaka.

Zsunął buty i ustawił je nogą przy kolekcji innych butów, zapewne jego matki. Usmiechnął się jeszcze do niej i poszedł za Svenem na górę. Zupełnie odruchowo, jednak nie przez przypadek spojrzał na jego kolorowe bokserki z lekkim uśmiechem na twarzy.

Dotarłem na górę i nogą otworzyłem drzwi do swojego pokoju. We włosach miałem kilka białych piórek, po malej bitwie. Skinąłem do Thorn'a z uśmiechem, żeby wszedł pierwszy. Zacisnąłem palce na tacy, mając nadzieję, że mi wszystko z rąk nie wyleci.

Zaśmiała się, a po chwili kiwnęła głową do wychodzącego z pokoju Svena. Dostrzegając wchodzącego Thorna powitała go przyjaznym uśmiechem.
- Hej! Sven mówił, że przyłączysz się do naszej bitwy na poduszki. - powiedziała z zacieszem na mordce. Co prawda Sven tego nie powiedział, ale postanowiła sobie zażartować. Zresztą taka bitwa we trójkę byłaby jeszcze ciekawsza.

Wszedłem zaraz za chłopakiem, niosąc tacę. postawiłem ją na biurku.
-Ej! najpierw symulujesz, a teraz mnie wrabiasz!-zaśmiałem się patrząc na Sharin. -Tu są precelki i picie. Częstujcie się-dodałem po chwili i oparłem plecami o stolik. W sumie wspólna bitwa byłaby fajna. Poduszek miałem w brut. Można by też dołączyć miśki, których tez kilka było...jeszcze sprzed kilku lat. Chociaż mogłyby się poniszczyć.

Zeszła z łóżka i wzięła jednego precelka.
- Dziękuję. - cmoknęła lekko Svena w policzek i zaczęła jeść precelka. Kiedy skończyła zauważyła miśki. - Jakie fajne misie! Mogę przytulić? - zapytała Svena.

Na buziaka zareagowałem skinieniem głowy i speszonym mrugnięciem.
-Przytulić? Ee...jasne-stwierdziłem i wskazałem na nie dłonią, zaraz tą samą czochrając sobie z tyłu włosy. Kątem oka zerknąłem na Thorn'a.

Wzięła zatem jednego miśka i tulnęła go czule. Uśmiechnęła się ciepło do obu chłopaków. - W co się teraz będziemy bawić? Wracamy do naszej bitwy? - spytała.

Odepchnąłem się od blatu i podskoczyłam unosząc palec w górę.
-Wiem! Pobawimy się w doktorów i pacjenta!-podskoczyłem do Sharin. -Thorn będzie pacjentem, a my będziemy go operować.-powiedziałem wyraźne zadowolony ze swojego pomysłu. -Miski będę pielęgniarkami-dodałem szeptem do dziewczyny i przeniosłem wzrok na Thorn'a. -Kładź się na łóżku-poleciłem, a oczka mi zabłysły.

- Ej! A kim ja mam być? - spytała, udając focha. Tak naprawdę jednak to była zadowolona.

Spojrzałem na Sharin i westchnąłem.
-No drugim lekarzem-wyjaśniłem i przyłożyłem palec do kącika ust z uroczym uśmiechem, bujając się na boki i patrząc to na dziewczynę , to na chłopaka.

- Zapomniałeś o jednym. Pani doktor mdleje na widok krwi. - powiedziała i westchnęła. Co prawda była to tylko zabawa na niby, ale wyobrażanie sobie krwi i wnętrzności na wierzchu przyprawiało ją o zawrót głowy. W sumie dziewczyna była zła na siebie za swą wrażliwość, bo niby jak ma w ten sposób zostać porządną policjantką? Usiadła na łóżku i odłożyła miśka na bok.

Cóż...słabość na widok krwi można pokonać. Zwilżyłem wargi patrząc na Sharin.
-No to już nie wiem-stwierdziłem, zaraz siadając na łóżku i kładąc się na plecach, a ręce rozciągnąłem nad głowę. Automatycznie koszulka podsunęła mi się w górę, odkrywając kawałek brzucha i wystające ze spodni bokserki.

- Ładną masz bieliznę. - powiedziała z cwanym uśmiechem i pogilgotała go lekko palcami po odsłoniętym brzuchu.

Wszedł w głąb pokoju i zmierzył wzrokiem Sharin. Ściślej zajmował się aktualnie określeniem jej wieku, po jej zachowaniu. Thorn łapał się czasem na oschłości więc gdy i tym razem stwierdził, że nie jest miły uśmiechnął się do Shar i machnął do niej ręką. Usiadł na krześle i sięgnął po precelka.

-Mama mi kupiła-wyszczerzyłem się zabawnie, a gdy dziewczyna mnie połaskotała zwinąłem się jak dzieciak i zaśmiałem wesoło. Od dziecka miałem łaskotki. Przekręciłem się szybko na brzuch i przyłożyłem policzek do pościeli, patrząc w stronę Sharin i Thorn'a.
-Thorn, ona mnie molestuje-poskarżyłem sie w żartach i zachichotałem, wzdychając.

- No a jakżeby inaczej? Może chciałbyś, żebym ci swoją pokazała. - zaśmiała się rozbawiona.

- Widzę - zaśmiał się pod nosem. Zdecydowanie nie podobały mu się figle dziewczyny z chłopakiem. Przynajmniej nie teraz. Ziewnął w rękę, tuszując to przez wciśnięcie precelka do ust. Zamachał zabawnie nogami w powietrzu i potrzepał niesforną czuprynę ręką.