Ławeczki.

Poszedł ze swoją lejdi.

Idealne miejsce. Cisza, spokój i ławka, na której można usiąść i zapalić.
Lloyd przywlókł tu swoje cielsko i bardzo wolnym krokiem skierował się ku sympatycznie wyglądającej kupie drewna, czyt. ławce. Niemal od razu wyciagnął z kieszeni kartonik pełen zbawiennych ppierosów. Nie minęła chwila, a jeden z nich tkwił już w jego ustach, podczas gdy chłopak wydobywał zapalniczkę. Podczas podpalania tytoniu, rozejrzał się dookoła, zastanawiając się, czy w pobliżu kręci się ktoś znajomy. Albo ktokolwiek.

Świat jest na prawdę mały, a najlepszym tego przykładem było Miasto Śmierci, w którym ludzie spotykali się na każdym kroku. I tu również mamy przykład - Ebony gdzie by się tylko nie napatoczyła spotykała Lloyda, ale prawdę mówiąc nie narzekała na te zbiegi okoliczności.
Rozmawiała właśnie przez telefon, ale gdy tylko ujrzała znajomą sylwetkę, skierowała się w stronę chłopaka, chowając ów urządzonko do kieszeni swoich ciemnych rurek.
- Dzień dobry Panu - przywitała się grzecznie i zajęła miejsce na ławce obok chłopaka. Wyglądał na nieco znudzonego, więc miała nadzieję, że mu nie przeszkadza.

Ależ skąd! Jedyne, co mogłoby mu przeszkodzić to bomba atomowa. Po jej wybuchu na pewno papierosy byłyby w opłakanym stanie.
- Witam. - uśmiechnął się szeroko, spoglądając na dziewczynę. Gdy tylko usiadła obok niego, pochylił się lekko w jej stronę i musnął wargami skórę na jej szyi. Chwilę później powrócił już do palenia, w międzyczasie wyciągając z kieszeni telefon.
- Ebony, moja droga, podaj mi swój numer. - wcisnął jej do ręki swoją komórkę.

Brunetka uśmiechnęła się kącikami warg na jego powitanie. Wargi Lloyda na prawdę potrafiły zdziałać cuda, a na pewno majstrując coś przy ciele Ebony.
- Numer? A tak - uśmiechnęła się słodko i podała chłopakowi numer swojego telefonu. Może nie będą musieli tylko na siebie wpadać? Całkiem dobry pomysł.

Tak więc zapisał owy numer pod hasłem "Heban", po czym ukrył telefon w kieszeni.
- Jak minęła noc? - spytał, mając oczywiście na myśli tę, a nie inną noc. W przeciwnym wypadku niewiele by go to interesowało.
Chłopak obrócił papieros w palcach, po czym przysunął go sobie do ust. Już po chwili napełniał płuca dymem, uśmiechając się błogo.

Dziewczyna założyła nogę na nogę i poprawiła ramiączka swojej krótkiej kamizelki, aby się nie zawijały. Kiedy w końcu stwierdziła, że wygląda w porządku, podniosła wzrok na Lloyda.
- Jakoś tak.. samotnie - oświadczyła, ale mimo wszystko miała uśmiech na ustach. - I na szczęście nikt mnie nie okradł - dodała po chwili z nieco wrednym uśmieszkiem. No tak, jakby nie było zostawił otwarte drzwi, a ona póki co jest jeszcze bezbronną policjantką!

- Samotnie powiadasz. - puścił mimo uszu tę drugą część wypowiedzi, która wydawała mu się zdecydowanie mniej interesująca i godna uwagi. - Zawsze jet szansa, żeby to nadrobić. - uniósł brew i po raz kolejny włożył papierosa między swoje wargi. Kątem oka zerknął na Ebony, która prawdopodobnie miała w założeniu złośliwy uśmiech. Na widok jej miny parsknął śmiechem.

Ebony uniosła w górę brew i uważnym wzrokiem zlustrowała twarz mężczyzny.
- Nadrobić.. - powtórzyła po chłopaku i położyła swój łokieć na oparciu ławki. Dziwne, że najczęściej spotykali się właśnie w takich okolicznościach. Siedzenie na ławce gdzieś w parku albo środku lasu nie należało raczej do najczęstszych rozrywek wśród młodzieży.
- Coś konkretnego masz na myśli? - spytała, "pożyczając" na moment od chłopaka papierosa, z którego ściągnęła jednego bucha, chwilę później wsuwając filtr z powrotem między wargi Lloyda.

Jego reakcja na odebranie mu papierosa była nieokreślona. Zamrugał intensywnie i wpatrwał się weń jak w sztabkę złota, po czym opanował się dopiero w momencie, gdy jego skarb do niego powrócił.
- Ty mi powiedz. - mruknął po chwili. - w końcu to twoja noc była samotna, nieprawdaż? - uniósł brew i wyprostował nogi, wygodniej rozsiadając się na ławce.

- A jest jakaś szansa, że zdołałabym Cię do czegokolwiek przekonać? - spytała, powoli przyzwyczajając się do tego, że chłopak lubi stawiać na swoim. Tylko.. miał do tego nieco indywidualne podejście i niczego właściwie nie robił jak inni ludzie. No, może poza kilkoma podstawowymi rzeczami dotyczącymi funkcjonowania człowieka, ale o tym nie miała na razie pojęcia.
Jedną ze swoich nóg wsunęła na ławkę i ugiętą w kolanie podłożyła pod swoje pośladki.

Kiwnął głową i wygasił papierosa. Wyrzucił go za siebie, po czym teatralnie otrzepał dłonie.
- Jeżeli nie będę musiał tańczyć... - uniósł brew, posyłając Ebony sugedtywne spojrzenie. Po chwili założył ręce za głowę i przeciągnął się lekko, poprawiając przy okazji kapelusz. Jego ciało było niesamowicie zmęczone i to właściwie bez powodu. Jedyne o czym teraz marzył to gorąca kąpiel.

Zaśmiała się krótko i przyłożyła dłoń do swojego serca.
- Obiecuję - oświadczyła i za moment poklepała go lekko po, jak magnes przyciągającym, brzuchu. Wystawiła swoją twarz do ostatnich promieni słońca, które przebijały się między koronami zieleniących się już drzew. Ah, marzyła już o chwili, w której wystawi się do słońca, a jej skóra przybierze nieco ciemniejszego koloru.

Na jej gest zaśmiał się głucho. Co jak co, ale po brzuchu jeszcze nikt go nie klepał. Albo po prostu sobie tego nie przypominał. Przez chwilę przyglądał się dziewczynie z zaciekawieniem, po czym spytał:
- Czekam więc na propozycje. - sięgnął ręką do swoich włosów, ale odsunął ją, jeszcze zanim osiągnęła cel. Dumny ze swego zwycięstwa nad nawykiem, uśmiechnął się tryumfalnie.

Przysunęła język do kącika swoich warg i zastanowiła się przez moment co też może chłopakowi zaproponować. Co prawda wystarczającym wydawał się przekonanie go, że w domu ma ulubioną butelkę whiskey, którą zakupiła z myślą o chłopaku.
- Jack Daniels na policyjnym? - spytała, układając dłonie na swoich udach. Co prawda to, co wydawało jej się być dostateczne, mogło nie zadowolić chłopaka, ale kto nie próbuje ten nie ma.

Już miał zamiar zaproponować coś innego, kiedy nagle przypomniał sobie, że miał się zgodzić. Kiwnął więc głową twierdząco, po czym dźwignął się na nogi.
- A więc, panie przodem. - mruknął, wkładając dłonie do kieszeni. Zrobił kilka kroków do przodu, przy okazji omiatając wzrokiem pusty las. Uwielbiał takie miejsca.

Podniosła się z ławki i podeszła do chłopaka, wsuwając jedną rękę pod jego łokieć. Chwilę później byli już w drodze do osiedla policji.

Musiał chwilę odetchnąć, zaczerpnąć świeżego powietrza. Carlo zjawił się w tym miejscu, krocząc wolno wzdłuż leśnej ścieżki. Kiedy nieopodal zauważył kilka ławek bez zastanowienia ruszył w tamtym kierunku i już kilka sekund potem siedział na jednej z nich, wygodnie opierając się plecami. Odchylił głowę i przymknął oczy, delektując się odrobiną ciszy i spokoju. Znając jego, zaraz mu się to znudzi i pewnie wróci do tego obrzydliwie czerwonego miejsca. Uśmiechnął się delikatnie pod nosem i cicho zagwizdał, potrząsając w rytm stopą.

Po kilkudziesięciu minutach podniósł się z miejsca. Tak jak przewidywał - znudził się. Odświeżony, dotleniony i zrelaksowany wyciągnął wciśniętą niedbale do kieszeni maskę i założył na nos, ruszając przed siebie.