Salon

Libby spojrzała na chłopaka zbierając na jedno ramie i pociągneła jeszcze raz nosem.-Na osiedlu policji.-powiedziała podnosząc zielone tęczówki na chłopaka.Nadal probowała poprawić pasek który dośc kiepsko trzymał spodnie.Skierowała kroki w stronę wyjścia patrząc czy Rya za nią idzie.

Ruszył za nią, przyglądając się, jak dziewczyna stara się nieporadnie poprawić spodnie. No, w tym jej nie pomoże. Wbił mocniej ręce w kieszenie kurtki i narzucił kaptur na głowę. Nie tylko dla ochrony przed chłodem i deszczem. Po części dla zachowania anonimowości. W końcu pakował się na teren Policji. Raczej go nie poszukiwali, nie zdążył jeszcze nabroić, ale kto wie... Zachowa ostrożność.
- Jeszcze tam mnie nie było - mruknął pod nosem i podszedł do drzwi. Otworzył je Libby i poczekał, aż dziewczyna wybędzie z budynku. Gdy tylko wyszła, ruszył za nią. Po chwili oboje stąd zniknęli.

//zacznij, proszę, na osiedlu//

Przyszła na salę wyciągając dłonie ze swoich rurek. Nie zapaliła światła, po macku usiadła na kanapie. Wyciągnęła komórkę pisząc smsa. Oblizała wargi zakładając nogę na nogę. Przymknęła oczy ziewając w bok zaciśniętej piąstki.

Weszła, kulejąc i krzywiąc się z bólu. Rany bolały i piekły, ale dziewczyna trzymała się dzielnie. Podeszła do starej zakurzonej już szafki i wyjęła z niej apteczkę, poczym usiadła na kanapie, zdejmując bluzkę. Kiedy odłożyła bluzkę na bok, zabrała się za wydłubywanie sobie kul, posykując co jakiś czas i mrużąc oczy, bo potwornie ją bolało. Wreszcie gdy wyjęła już wszystkie, sięgnęła po bandaż z apteczki i tak jak umiała zaczęła się starannie opatrywać. Nuciła sobie w tym czasie stary hymn Blacka "Ostatni Schwarzak z klubu zwiał".

Kiedy Mel skończyła się już opatrywać, założyła z powrotem bluzkę i położyła się na kanapie. Pomyślała, że Evan powinien wiedzieć o tym miejscu i zjawić się tu przynajmniej raz w swoim życiu. W końcu wszyscy poprzedni szefowie Blacka już tu bywali, więc była to pewnego rodzaju tradycja, nie wspominając, że było to także miejsce zbiórek po każdej bójce. Heh...problem jedynie w tym, że Evan był bezustannie czymś albo kimś zajęty, więc nie bardzo było jak mu o tym wszystkim powiedzieć. Melanie na razie postanowiła zaczekać, może jeszcze trafi się okazja. Nie wiedząc nawet kiedy zasnęła.

Blondynka obudziła się następnego dnia znów czując dokuczliwy ból i zauważyła, że bandaż przesiąkł krwią. No żesz kurde...widocznie rany były cięższe, niż przypuszczała. Może powinna jednak zostać w szpitalu? Tym razem jednak nie było w pobliżu usłużnego Evana, ani nikogo, kto mógłby ją tam zanieść z powrotem, a dziewczyna była już na tyle osłabiona upływem krwi, że szczerze wątpiła czy tym razem zdołałaby sama pokonać taką odległość. Trudno...było nie uciekać. Sięgnęła po apteczkę, która leżała obok i poprawiła swój opatrunek, starając się zatamować krwotok, poczym opadła z powrotem na kanapowe poduchy, przymykając oczy. No cudownie po prostu, wykrwawi się pewnie na śmierć w tym salonie i nikt nawet nie będzie o tym wiedział. Ale może już czas ustąpić miejsca młodszemu pokoleniu? Czuła się stara, zmęczona i niepotrzebna. Nawet Blackberry chyba zapomniała zupełnie o swej matce, bo od dłuższego czasu nie miała od niej żadnej wiadomości. Blondynka westchnęła z rezygnacją i wpatrywała się tępo w sufit. Może jednak spróbować wezwać jakąś pomoc? To by jednak z kolei poważnie raniło jej dumę, ona nigdy nie wzywała pomocy. Nawet nie wołała za Chasem kiedy zostawił ją wtedy ranną w klubie na niełasce Schwarzaków.

Kornel postanowił wyjść na długi spacer. W końcu zrobiło się nieco cieplej, a on zdobył się na wyjście z domu. Wędrował od dłuższego czasu po terenie Blacka. Wstąpił więc i tutaj. Bo czemu by nie? Rozejrzał się... może spotka kogoś znajomego? Przynajmniej by do kogoś gębę odezwał... Zmarszczył brwi widząc niezbyt zdrowo wyglądającą blondynkę. Kojarzył ją. Ruszył w jej kierunku przyspieszając.

Słysząc kroki powoli obróciła głowę w stronę nadchodzącego chłopaka.
- Kornel? - spytała, patrząc na niego na wpół przytomnym wzrokiem. Po chwili zamknęła oczy, było jej słabo.

-Tak. Kornel-brunet podszedł bliżej i kucnął przy dziewczynie. -Melanie?-spytał cicho. Tak. To na pewno była Melanie. Wsunął dłoń na jej czoło i zagryzł wargę. -Powinnaś być w szpitalu-stwierdził unosząc brew. Po chwili zastanowienia podniósł się i wziął dziewczynę na ręce. Nie była bardzo ciężka, więc jakoś sobie poradził. Wyniósł ranną blondynkę.

Skinęła jedynie bez słowa głową. Nie protestowała też kiedy Kornel wziął ją na ręce, bo po prostu nie miała już siły, by protestować. Tak więc bez przeszkód dała mu się wynieść.

Wypadałoby wreszcie zapoznać się z miejscem prawda? Jako, iż była to szczera prawda, Lloyd we własnej osobie postanowił pojawć się w salonie, będącym jednym z pomieszczeń w zapomnianej, ogromnej willi. Skłamałby, gdyby rzekł, iż takie miejsca mu nie odpowiadają. Ba, on je wręcz wielbił! Z uśmiechem zadowolenia przecinającym jego twarz, stawiał kolejne kroki, bardzo powoli przemierzając salon. Rozglądał się po ścianach, z lubością dotykał poszczególnych mebli. Był w raju.

Jako, iż zarówno posać jak i jego user stwierdzili zgodnie, iż nie ma tu nic więcej do roboty, Lloyd skierował się powoli w stronę wyjścia, by już po chwili zniknąć gdzieś w cieniu.

//zt.