Stoki górskie.

Dla zapalonych narciarzy etc.
---
Weszłam. W sumie to tutaj nieczęsto bywałam, dlatego stwierdziłam, że warto się najpierw rozejrzeć i tak też zrobiłam. Cóż. Stoki, jak to stoki, nic w nich nadzwyczajnego nie było, ale ogólne rozeznanie się w terenie chyba było podświadomą czynnością, którą wykonywał każdy człowiek

Arrow w połowie drogi zniknął mówiąc o tym Nikki. Niedługo dziewczyna musiała na niego czekać, bo zaraz przyszedł z sankami. - No Nikki wskakuj..- powiedział poruszając zabawnie brwiami i zmierzwił dłonią swoje włosy .

Przez chwilę jeszcze obserwowałam otoczenie, potem przeniosłam wzrok na chłopaka. Kąciki moich warg uniosły się nieznacznie w praktycznie niewidzialnym uśmiechu, acz ponury wyraz twarzy nie chciał pójść precz. Usiadłam na przytarganych przez Arrow'a sankach. Dziwnie się czułam. Jakbym siętrochę cofnęła w czasie, a równocześnie nie zapominała o tym, co się wydarzyło.
- No to wróćmy do czasów dzieciństwa- oznajmiłam.

Zaśmiał się siadając za nią. Sanki były spore, z resztą Nikki i tak była drobną dziewczyną. Ten stok akurat był duży i praktycznie pusty. Złapał dziewczynę w pasie i zrazem za sznurek od sanek i odepchnął się mocno od podłoża no i zaczeli zjeżdżać i to z dużą prędkością.

Byłam pewna, że kiedyś bym krzyczała. Ale potem przyzwyczaiłam się do dużo bardziej ekstremalnych rozrywek, acz potem je porzuciłam. w każdym razie teraz po prostu, zapobiegawczo, gdyby sanki z jakiegoś powodu podskoczyły, złapałam ich krawędzie dłońmi.

Chłopak tylko śmiał się w duchu, od sanek wolał snowboard ale cóż. Sanki to powrót do dzieciństwa a chyba każdy lubi czasem tam powrócić. Gdy zbliżali się do końca pojawiła się przed nimi wielka góra śniegu.

Oho, albo zrobi się naprawdę zimno... albo wypadałoby jakoś skręcić. Pytanie było następujące: jak się skręcało sankami?! No tak, z biegiem lat takie rzeczy potrafiły wylecieć z głowy.

Arrow raczej nie opanował skręcania na sankach, nigdy się nie uczył. W ogóle można nimi skręcać? No tak, to albo złapie ją i zeskoczy z sanek albo wjadą w ta górę śniegu. To pierwsze, nie chciał mieć potem wszędzie śnieg i chorować. Złapał mocno dziewczynę zeskakując z nią w bok z sanek. Piodniósł się zaraz pomagając jej wstać i spojrzał na sanki które już utkwiły w tej górze śniegu i zaśmiał się głupio otrzepując się z śniegu.

Z pomocą chłopaka podniosłam się i także otrzepałam. A już prawie sobie przypomniałam! Wpatrywałam się przez chwilę w sanki.
- Ktoś tu naprawdę nie lubi zimna- stwierdziłąm przenosząc wzrok na chłopaka.
Co do skręcania sankami. Nie miałam wątpliwości, kiedyś potrafiłam.

Zaśmiał się układając dłonie na swoich biodrach. - Chciałabyś wylądować w tej górze? - Zapytała obserwując teraz blondynkę z malującym się uśmiechem na buzi.

- Em, niekoniecznie- stwierdziłam po kolejnej chwili oględzin przeznaczoną na dokładne przeanalizowanie owej śniegowej góry.
Skręciłabym! Jestem pewna, że przypomniałabym sobie i skręciła. Ale teraz nie miałam takiej motywacji, jak jeszcze przed chwilą i sposób na skręcanie nie przychodził mi do głowy.

Zaśmiał się. - Zmarzłaś? - Zapytał idąc powoli do góry z dziewczyną, nie chciał iść na wyciąg. - Jak tak, to zapraszam na herbatę, kawę, cappuccino, albo coś innego. A jak nie..to i tak Cię zapraszam. - Powiedział i spojrzał na nią w bok.

Czy zmarzłam? Nie lubiłam zimna, ale byłam na nie odporna, także nie odczuwałam jeszcze jakiegoś dokuczliwego chłodu. Pokręciłam głową na znak, że nie, nie zmarzłam.
- Skoro zapraszasz, nie mogę odmówić- stwierdziłam kiwając głową dla podkreślenia własnych słów.

Kiedy dotarli w końcu na górę chłopak z dziewczyną skierowali się w stronę jego domu.

Razem z Christiną pojawili się pod niedalekim stokiem. Stanęli pod górą, uprzednio wypożyczając deskę dla dziewczyny. Steven stanął na desce i zapiął przednie zapięcie, poprawiając zaraz czapkę i gogle.
- Jeśli chcesz to możesz spróbować zjechać z wyciągu, lub po prostu weź deskę do rąk, a u góry popróbujemy. - odezwał się, nie ukrywając jednak, że ten drugi pomysł jest ostrożniejszy.

Próbować zjechać z wyciągu. Osobiście Christinie przypadł do gustu ten drugi pomysł. Wciąż trzymając deskę w rękach zerknęła na zjeżdżających ludzi to na nartach, to na deskach.
- Mm..popróbujemy na górze. - Odpowiedziała zaraz układają usta w mały dziobek. Ale zimno było. Poprawiła rękawiczki i zapięła do końca kurtkę.

Stojąc jedną nogą na śniegu, a drugą mając przypiętą do deski objął dziewczynę i przyciągnął do siebie, składając na jej ustach namiętny pocałunek. Mrugnął do niej zachęcająco okiem i zaraz pociągnął za sobą kiedy była ich kolej, by wsiąść na ławeczkę.

Więc wsiedli na tą ławeczkę. Ciągle wzrokiem błądziła po ludziach i po pięknych górach. Dawno nie była więc i widok ich zapierał jej dech w piersiach.
- Steven, a jazda na desce jest niebezpieczna, prawda? - Głupie pytanie, każda jazda jest niebezpieczna, dlatego się uczy, jednak nawet najlepszy może skończyć jako kaleka.

- Nie jest tak źle, naprawdę. - zapewnił i szturchnął ją delikatnie w ramię. - Wszystkiego da się nauczyć. Nie wiem jak jest na nartach, nigdy nie jeździłem, ale z tego co słyszałem na snowboardzie jest nieco trudniej. Z drugiej strony ciężej jest zrobić sobie coś poważnego. Spokojnie, dzisiaj spróbujemy powoli zjeżdżać. Jakby co zawsze będę obok. - uśmiechnął się i dojrzał, że zbliżają się do szczytu. Postawił jedną nogę na ziemi, a drugą postawił na środku deski. - Kochanie, jak wyskoczysz to spotykamy się po lewej. - powiedział jeszcze i w następnej chwili ześlizgiwał się już w dół po zjeździe, zatrzymując się kilka metrów dalej i oglądając się za dziewczyną.

Pocieszył ją a potem zostawił. Christina jednak należała do kobiet pewnych siebie i gdy postawiła sobie jakąś porzeczkę to na pewno ją przejdzie. Trochę gorzej to wyglądało niż u Stevena, ale trening czyni mistrza. Proszę ja was, Christina zaraz znalazła się po lewej, siedząc ślicznie na pupie. Ciekawe czy jej się to spodoba.

Pochylił się i zapiął drugą nogę, zaraz rozglądając się gdzie jest Christina. Zauważył ją koło zjazdu, podskoczył i chwilę potem zjeżdżał już powoli w dół, zatrzymując się przed dziewczyną na palcach.
- Zapnij zapięcia. - poinstruował, a kiedy dziewczyna to zrobiła uśmiechnął się do niej i złapał ją za dłonie, ciągnąć do pozycji pionowej. - Przyciskaj deskę piętami, żeby się zatrzymać. Potem trochę popuszczaj, żeby ześlizgnąć się w dół. I znowu hamuj.

Christina szybko pojęła to co chłopak powiedział. Zazwyczaj większość rzeczy jakoś z łatwością jej wychodziło, dlatego, że pojmowała i starała się robić to co ktoś mówił. Szybko się uczyła, może tak. Jednak dziwnie się czuła tak z jedną deską, jak kiedyś tylko na nartach śmigała.

Na ten widok Steven uśmiechnął się szeroko. Na chwilę odjechał od dziewczyny, by za chwilę znaleźć się za nią kiedy tylko go wyminęła.
- Spróbuj się obrócić! - zawołał, a kiedy ta znalazła się przodem do niego znowu złapał jej dłonie i zaczął powoli ześlizgiwać się w dół. - Teraz to samo, tyle, że na palcach. - wytłumaczył, zdając sobie sprawę, że jest to nieco trudniejsze niż poprzednie.

Co? Na palcach? Christina musiała najpierw dobrze pomyśleć i wykombinować jak to zrobić. W dodatku to było trudniejsze, tak? Czarnulka złapała mocno chłopaka prawie się przewracając. Nie zniechęcało jej to jednak, ani trochę i próbowała dalej.

Przybliżył się do niej i położył dłonie na biodrach dziewczyny. Przycisnął prawą nogą i poczuł jak powoli zjeżdżają w bok. Uśmiechnął się do niej zachęcająco i spojrzał w dół, na jej stopy.
- Mocniej palcami przyciśnij. Ale nie za mocno, bo polecisz do przodu. Za żadne skarby nie stawaj na piętach bo chcę Cię całą i zdrową, skarbie.