Sven.

Spory ładny dom. Sven mieszka jeszcze z rodzicami.

Wczorajszej nocy przybiegłem niemalże do domu, w którym czekała już na mnie mama. Miałem szczęście, że tata nie wrócił jeszcze z pracy. Pogadanka mnie nie ominęła tak jak kara polegająca na tym iż muszę wracać przed dwudziestą do domu. Nawet w weekendy. Umyłem się i położyłem spać. Następnego dnia, czyli dziś, gdy tylko się obudziłem, złapałem komórkę i wysłałem sms'a do Thorn'a. Nie było tak wcześnie, by go obudzić, a on w końcu mojego numeru nie miał, więc musiałem prawić, żeby miał. Do Sharin postanowiłem napisać po śniadaniu.

Thorn później już nie odpisywał, więc zgramoliłem się z łóżka i powlokłem do łazienki. Wziąłem krótki prysznic i już wytarty stanąłem przed lustrem. strzeliłem kilka głupich min, wysuszyłem i ułożyłem włosy, po czym wypachniłem się...oczywiście umiarkowanie i ubrałem. Na głowę włożyłem jakąś opaskę z materiału. Była w granatowo czarną szachownicę. Nie zapomniałem oczywiście o nowym pasku. Zszedłem na dół i znalazłem się zaraz w kuchni. Zacząłem robić sobie śniadanie. Rodzice jeszcze nie wstali...tym lepiej dla mnie. W planach miałem szybko zjeść i wybyć.

[Załóżmy, że mam twój adres. xDD]

Niedawno odkryła, że jej nowy przyjaciel jest zarazem jej sąsiadem. Mieszkał zaledwie dwa domy dalej od niej. Nic zatem dziwnego, że wkrótce stanęła pod drzwiami jego domu i lekko zapukała, postanowiła złożyć mu małą wizytę.

Stałem już z torba przewieszoną przez ramię i komórka w dłoni. chciałem się wymknąć potajemnie z domu. Juz miałem wychodzić, gdy usłyszałem pukanie. Pospiesznie zdjąłem torbę i wrzuciłem ją do szafki. Udałem , że właśnie idę otworzyć. Mama wystawiła głowę z pokoju.
-Otworzę -powiedziałem z niewinnym uśmieszkiem i otworzyłem drzwi.
-O ... cześć Sharin-powiedziałem trochę zaskoczony jej wizytą.-To do mnie-krzyknąłem do rodziców.

- Hejka! Zauważyłam, że mieszkasz w sąsiedztwie, więc pomyślałam sobie, że na trochę do ciebie wpadnę. - powiedziała z sympatycznym uśmiechem. Dostrzegając w głębi mieszkania mamę Svena kiwnęła do niej głową na powitanie. - Dzień dobry.

Mam odkiwnęła ze znaczącym uśmiechem i schowała się w salonie. Od dawna gadała, że mógłby sobie znaleźć jakąś miłą dziewczynę. Widząc ten uśmiech, przewróciłem niezauważalnie oczami i spojrzałem na Sharin.
-Fajnie...wchodź-powiedziałem otwierając szerzej drzwi i wpuszczając ją do środka.

Weszła i rozejrzała się ciekawie.
- Bardzo ładny dom. - powiedziała i uśmiechnęła się.

Zaśmiałem się pod nosem.
-Dzięki. Przekażę rodzicom-kiwnąłem głową. -To chodźmy może do mnie-zaproponowałem i wyciągnąłem torbę z szafki. Zaprowadziłem dziewczynę na górę do mojego pokoju. Ten był spory i wygodnie urządzony. Na ścianach wisiały plakaty rockowych zespołów. Byłem jedynakiem, więc niczego tu nie brakowało.

- Dom jest ładny, ale twój pokój najfajniejszy. - uśmiechnęła się szeroko, siadając na łóżku i przyjrzała się z zainteresowaniem plakatom. - Lubisz rocka? - zapytała.

Usiadłem na obrotowym krzesełku przy biurku i okręciłem się dwa razy, zatrzymując, tak , że patrzyłem na dziewczynę.
-Jeszcze raz dzięki. Rock'a? lubię oczywiście-pokiwałem głową z lekkim uśmiechem. -Co do pokoju...to chyba bym wolał, żeby był w ciemniejszych barwach. Tylko wiesz...mama by marudziła.-westchnęłam z miną typu 'Ah Ci rodzice'.

- Też lubię rocka. I rozumiem twoją sytuację, ale przecież prędzej czy później i tak się wyprowadzisz od rodziców i będziesz miał wszystko po swojemu. - powiedziała pocieszająco.

Kiwnąłem głową.
-Możliwe. Jeszcze kilka lat jednak będę musiał tu być-powiedziałem i obróciłem się na krześle ponownie. Lubiłem to robić. Kątem oka zerknąłem na komórkę, ale zaraz wróciłem wzrokiem na Sharin.
-Wiesz co? Mam karę, za wczoraj-uśmiechnąłem się zabawnie.

Zrobiła zmartwioną minę i spuściła wzrok.
- To przeze mnie. Może powinieneś jednak zostawić mnie wtedy w tym szpitalu i iść do domu. A teraz masz kłopoty.

Machnąłem ręką.
-Jakie tam kłopoty. Po prostu muszę do końca tygodnia wracać przed dwudziestą. Tyle. Jakoś przeżyję. Bywało gorzej-zaśmiałem się cicho na wspomnienie wcześniejszych kar i utkwiłem wzrok w dziewczynie.
-Nie przejmuj się.

- Aha, to w porządku. Widzę, że krótko cię trzymają. - dodała, a na jej twarzy pojawił się delikatny uśmiech. - A tak ogółem to jak ci się podoba w tym mieście? - zagadnęła po chwili, rozwalając się na łóżku, by spojrzeć na sufit.

-Ni krótko. Niestety. Tata jest policjantem, a mama przewrażliwiony-powiedziałem i przez chwilę nasłuchiwałem, czy aby moja rodzicielka nie kręci się pod pokojem.
-Na razie mi się tu podoba. Wprawdzie nie byłem jeszcze we wszystkich miejscach, ale nie jest źle.-wstałem z krzesła i podszedłem do drzwi. Uchyliłem je, by sprawdzić, czy nikogo nie ma i powiesiłem tabliczkę 'Do not disturb!' na wszelki wypadek. Nie lubiłem gdy rodzice wpadali do mnie do pokoju jak miałem gości.

- A mnie się ty podobasz. - przyznała szczerze, nie odrywając spojrzenia od sufitu. Ale i tak się zaczerwieniła. Zerknęła po chwili na chłopaka. - Co robisz?

Zamknąłem drzwi i odwróciłem się trochę zażenowany pierwszą częścią wypowiedzi dziewczyny.
-Ty też nie jesteś brzydka-mruknąłem, nie bardzo wiedząc co powiedzieć. Potargałem sobie włosy zerkając na dziewczynę.
-Ja? Można powiedzieć, że odstraszam rodziców od swojego pokoju. W tym momencie zabrzęczała mi komórka i wyjąłem ja kieszeni, odczytując sms'a. zaraz odpisałem z lekkim, mimowolnym uśmiechem.

- Dziękuję. - uśmiechnęła się słodko, przekręcając się na bok. - Piszesz SMS? - zapytała, zerkając na komórkę chłopaka.

Schowałem komórkę i uniosłem wzrok na dziewczynę.
-A tak... Thorn wpadnie-powiadomiłem dziewczynę i uśmiechnąłem się do niej lekko, zaraz wskakując na łóżko, obok dziewczyny.

- Thorn? A tak, pamiętam. To ten brunet, co mnie niósł do szpitala. - powiedziała, odwzajemniając uśmiech. - To co teraz porobimy?

-Tak...to on-spojrzałem w sufit z uśmiechem i ułożyłem dłoń na swojej klatce piersiowej.
-Teraz?-zastanowiłem się. -Nie mam pojęcia. Może Ty mas jakieś pomysły?-spytałem, przekręcając głowę w jej stronę, by ją widzieć.

- Mam... - uśmiechnęła się wrednie, zwilżając wargi językiem i przysuwając się bliżej. Nagle chwyciła poduchę i rzuciła nią w chłopaka. - Wojna na poduchy! - zaśmiała się.

Złapałem poduchę, gdyż refleks miałem całkiem niezły i zaraz odrzuciłem ją w stronę dziewczyny, śmiejąc się pod nosem. Już po chwili złapałem kolejną poduchę. Miałem ich całkiem sporo.