Łąka na Wzgórzu

Przygryzła policzek od środka i pociągnęła nosem. - Dziękuję - powiedziała cicho. Dee czuła się zakłopotana gdy ktoś prawił jej komplementy, więc starała się odrzucać je w swój własny, trudny do zrozumienia sposób. Po raz kolejny tego wieczoru spojrzała na niego zza przydługiej już grzywki.

- Wstawaj bo się rozchorujesz, młoda. - Carter leniwie podniósł się z trawy. Wyciągnął w jej kierunku dłoń by mogła wstać. Trupio blady księżyc rzucał na niego swój mleczny blask, w którym wyglądał całkiem nieźle.

Powoli podała mu rękę i podciągnęła się na niej z łatwością. Otrzepała się z trawy i przeczesała włosy palcami wyciągając z nich niewinne źdźbła trawy. - Nie tak łatwo sprawić żebym była chora - poruszyła brwiami a jej wzrok przykuła jego twarz, stwierdziła w myślach, że w tym świetle, świetnie by się rysowało ale nie chciała już męczyć chłopaka.

- ał. - jęknął nagle. Plask. Ciche uderzenie skóry o skórę. To Carter właśnie zabił namolnego komara, który użarł go właśnie w ramie. - Tragiczne są te pasożyty wstrętne. Nienawidzę komarów. A Ciebie nie gryza lub nie jest Ci zimno ? - Spytał prowizorycznie by potem nie było ,że jest nie czuły i się o nią nie troszczył odpowiednio.

Uśmiechnęła się mimowolnie jednym kącikiem ust. Komary nigdy jej nie gryzły, nie wiedziała czemu, chyba po prostu nie była zbyt interesująca w roli ich posiłku. Potarła ramiona dłońmi. -Właściwie trochę mi zimno - zauważyła i wtuliła się w niego. Nie rozumiała co ją do tego podkusiło jednak dobrze jej tak było .

Otoczył dziewczynę jednym, następnie drugim ramieniem zamykając ją w nich. Przycisnął mocniej do Siebie by ogrzać jak największa część tego drobnego ciałka, które się do niego tuliło. - w takim razie wtul się tak by było ci ciepło, Dee.

Zmrużyła ciężkie od natłoku wrażeń dnia powieki i odetchnęła w jego bluzkę. - Tak mi bardzo dobrze - stwierdziła i objęła jego szyję rękami. W rzeczywistości Dee gdy była przy nim czuła ciepło którego jeszcze nigdy nie czuła. Uśmiechnęła się nieznacznie do swoich myśli i spojrzała na Cartera z dołu.

- Nie powiedziałaś mi wreszcie jakie zajęcia sobie znalazłaś gdy nie masz co robić. Ciekaw jestem co to takiego. - Uśmiechnął się do niej. Dziewczyna wyglądała na zadowoloną, a mu tylko o to chodziło. Gdy ją poznał była tłamszona i nieszczęśliwa. Wreszcie rozkwitła jak piękny kwiat na wiosnę.

Dziewczyna uśmiechnęła się nieznacznie. Podobało jej się, że ktoś w końcu interesuje się nie tylko jej tyłkiem ale i tym co lubi. - Więc - urwała. Nie zaczyna się zdania od 'więc', skarciła się w duchu jednak kontynuowała. - najpierw zaczęłam jeździć na desce, ale nabawiłam się tylko zbędnych siniaków - powiedziała i jęknęła w sobie, przypominając sobie poobijane nogi. - a potem stwierdziłam, że potrzebuję czegoś co mnie wyciszy i nie pozwoli wracać myślom do przeszłości, próbowałam wszystkiego od jogi po poezję ale to nie było dla mnie - urwała stwierdzając, że trochę się rozgadała. - tak czy inaczej zajęłam się rysunkiem - powiedziała krótko jednak rzeczowo i wzięła głęboki wdech.

- Widzę ,że nie nudziła sie w Lipcu. Cały czas coś robiłaś. - Pogładził ją lekko po głowie tym samym odrywając jedną z rąk, którymi ją ogrzewał. - W końcu znalazłaś to co Ci się naprawdę podoba, to dobrze. Późno się robi, nie chcesz wracać do domu ?

Nie wspomniała oczywiście o kuzynie Cartera, nie przypadkowo, po prostu próbowała wykasować z pamięci wszystko co z nim przeszła. Stwierdziła, że tak będzie lepiej.
Opuściła ręce i schowała je do kieszeni. Właściwie nie chciała jeszcze iść - dom? a gdzie to? - zapytała i poruszyła zabawnie brwiami. Trudno jej się dziwić, że nie wiedziała gdzie jej dom, nawet w żartach. Ostatnimi czasy nie wchodziła do niego, bumelowała tylko od znajomych do znajomych a czasem w ogóle nie sypiała.

- Bo jutro będziesz wyglądać tka jak ja ,a tego chyba nie chcemy co ? Dobra, możesz dzisiaj przespać się u mnie. - Nie dając jej możliwości na toby odpowiedziała przerzucił sobie dziewczynę przez ramię, oczywiście delikatnie i wyszedł z nią w stronę osiedla.

-Ej - jęknęła tylko gdy przerzucał ją przez ramię i raczej nic więcej zrobić nie mogła. Została wyniesiona wbrew swojej woli, albo raczej zgodnie z nią.

Dzień był parny mimo gęstych chmur, które co jakiś czas przesuwały się po niebie. Ten upał jednak nie przeszkodził Lilly w wyjściu z domu. W owym mimencie siedziała podparta na rękach, wpatrując się w niebo. Trawa delikatnie muskała jej bose, alabastrowe stopy. Rude włosy płoneły w promieniach letniego słonca.

[mogę wpaść pogadać?]

{zajęte :p}

Lukas,chociaż sam zaproponował na miejsce spotkania łąkę,to chyba jednak nie przemyślał tego do końca. Właściwie,wydawało się,że czarne jeansowe rurki zupełnie mu nie dokuczając,mimo słońca. T-shirt też wybrał ciemny,ale na czole blondyna nie znalazła się nawet jedna kropelka potu,tym bardziej,że przyjechał na rowerze. Złota rama górala wyglądała dość oldschoolowo.
-Dobrze,że jesteś. Mam newsa!-oświadczył wesoło. Widać było,że jest podekscytowany. Pewnie już dłużej nie mógł wytrzymać,dlatego szybko zsiadł z roweru i usiadł obok Lilly.

Rudowłosa nie zareagowała jakoś specjalnie. Przeleciała tylko wzrokiem po środku transportu Lukasa, który osobiście wskazała mu w salonie rowerowym, po czym przeniosła spojrzenie na chłopaka, zajmującego miejsce obok niej-Masz dla mnie Snickersa?-zapytała tylko.

Blondyn wyciągnął z kieszeni batonik i rzucił go na kolana Lilly.
-Masz i słuchaj..-powiedział,siadając frontem do niej. Nie mógł powstrzymać uśmiechu. Odetchnął głębiej i zaczął.
-Wczoraj wieczorem zadzwonił do mnie Rocket! Przepraszał mnie i błagał,żebym do niego wrócił..

W momencie szelest roztargowywującego się papierka ucichł, a Lilly spojrzała na Lukasa z otwartą mordką. Nastała chwila milczenia, ale w koncu Ruda powróciła do rzeczywistosci-Lukas..on..potraktował Cię jak dupka-powiedziała. Zapewne blondyn oczekiwał od swojej przyjaciółki innego komentarza, ale ona nie mogła wykrzstusić z siebie nic po za tym.

-Wiem,ale żałuje i chce mi to wynagrodzić. Zaproponował,żebym pojechał z nim na wakacje,do Anglii. Chyba zasługuje na druga szansę..-powiedział chłopak. Wydawało się,że on już postanowił. A Lilly? Cóż, była jego dość osobliwą przyjaciółką. Mówiła szczerze i z sensem. Nie miał jej tego za złe.

W jednej chwili batonik przestał byc ważny. Teraz Lill musiała powlaczyć o coś znacznie bardziej cennego dla niej niż jakaś paćka w czekoladzie. Wiedziała tylko, że nie może wyznać wszystkiego Lukasowi wprost-On Cię napewno znowu wykorzysta..chcesz przez to przechodzić jeszcze raz?-zapytała z nutką desperacji w głosie.

Nie chcę,ale on się zmienił. Czułem to. Powiedział,że rozstał się z Amandą kilka dni potem,jak widział nas razem. Wyobrażasz sobie? Był zazdrosny o Ciebie..-przy ostatnich słowach roześmiał się krótko,rozbawiony. Widać, nie ważne czy związek był homo lub hetero,zakochani zawsze byli tak samo naiwni. Lukas, powinien zostać królem tych wszystkich naiwniaków.

Trudno powiedzieć co Lilly poczuła po jego słowach. Uczucia napewno nie należały do pozytywnych. Jak mogła myśleć, że Lukas zakocha się w niej? Jak mogła uwierzyć, że tak może się stać? Dobrze, że on przepędził te złudzenia-Jak uważasz-mrukneła w końcu obojętnie i opadła plecami na trawe.

Coś jednak było nie tak w tej całej farsie. Dlaczego Lukas,po każdym nowym zdaniu zerkał na Lilly,obserwując jej reakcję? I czemu zakrywał dłonią uśmiech, który czasami pojawiał się na jego ustach? Mimo to, niezły był z niego aktor.
-Ale nie wrócę do niego. To by było nie fair,bo kocham kogoś innego

W tym momencie Lilly była zupełnie obojętna na wszystko i kolejne słowa Lukasa dotarły do niej bardzo powoli. Ale kiedy już, ponownie spojrzała na niego z otwartą mordą. Nie zapytała jednak o nic. Czekała na to co powie on.