Dom Adama .-

Widocznie to już było znane w otoczeniu bliskim blondynce. Nie tylko ona miała niefarta ale i jej ci bliżsi. Westchnęła krótko o cicho do siebie spuszczając głowę. No tak całe szczęście runęło tylko pytanie czy uda jej się wyciągnąć w ciągu następnych dni Adama z tego stanu? Chciałaby, bardzo by chciała. Pokręciła głową siadając na kanapie.
-Dlaczego? to raz ,a dwa ile ty już tego wypiłeś? Zostaw to, Adam. - Poprosiła krótko ciągnąc chłopaka za nadgarstek.
-Wiem,że ją kochałeś ale dasz rade, ej. Słyszysz? Pomogę Ci wygłoszę całemu światu Adam Kinney znów wolny! Jestem pewna,że zlecą się panny z całego kraju! mówię Ci!
Do licha.. Lind ogarnij się, ta osoba była dla niego ważniejsza niż każda poprzednia zrób coś wreszcie,a nie gadaj tyle.
Wstała i przytuliła mocno Adama jedną dłonią mocno przywierając do jego pleców, sunęła po nich silnie ręką, raz , drugi, trzeci.
-Dasz radę, zawsze dawałeś. Poczekaj tylko. Czas. I proszę nie pij już. Adaś. - szepnęła jego imię jako ostatnie słowo do jego ucha. Pogłaskała go znów po jego czuprynie wzdychając głośno. Obejrzała się za zakupami.

Rzucił reklamówkę na stolik i chwyciwszy blondynkę w pasie, rzucił się z nią na kanapę, obejmując jedną ręką. Wysłuchał wszystkiego co miała do powiedzenia i zmarszczył przy tym czoło, krótko wzdychając. Nie zakochał się jeszcze w Ethel, ale z pewnością coś do niej czuł. Ale musiała wyjechać. Musiała, prawda?
Brunet pochylił się do stołu i podał Lindsay zapisaną w kobiecym stylu kartkę, która głosiła:
"Wyjeżdżam. Przepraszam. E."
Była to jakby odpowiedź na zadane przez dziewczynę pytanie, dlaczego Ethel wyjechała. Sam nie miał zielonego pojęcia, ale całą winę zrzucał tylko i wyłącznie na siebie. Żadna nowość.
- Zawsze daję radę i tym razem też dam radę jeszcze się napić. I Ty ze mną, nie odmawiaj mi tego. - poprosił, otwierając jedną z paczek chipsów, którą przyniosła ze sobą Lind. Rozerwał ją i wpakował sobie całkiem sporo ich ilość do ust, a przy okazji przegryzania, nalewał wódki do kieliszków i fanty do szklanek. Nie lubił coli, nigdy, ale o tym chyba blondyneczka pamiętała.

-Wrrrr Adam nie pij noooo - Jęknęła ciągnąc go za nogawkę od bokserek. - Addddaaaaśśśś! - jęknęła znowu opierając tym razem głowę na jego ramieniu.
-Adam, picie nic nie da. Wyjechała nie z twojego powodu, na pewno. Niech ci do głowy nie przyjdzie do licha obwiniać siebie! Słyszysz mnie? czubku? - Chwyciła jego twarz w swoje , zimne dłonie odwracając go do siebie. - Słyszysz mnie? halo Adam? Puknęła go palcem w nos, a ciepłymi wargami układając je w dziubek przywarła do jego czoła. - Pomogę Ci, nie zostawię Cię,ale proszę nie przesadzaj, wystarczy. Jeszcze to mieszasz.... - mruknęła niesmacznie.
-Uspokój się! - Rozkazała groźnym tonem. -Poczęstuj chudzielca. - poprosiła zaraz niegrzecznie wyrywając mu paczkę chipsów z rąk. Wsadziła dłoń wyciągając garstkę chipsów i tak jak on blondynka wypełniła swoją buźkę słonawym kąskiem.

- Lindsay, proszę Cię. - mruknął i chwycił kieliszek w palce, gdy tylko napełnił go wódką. Przysunął sobie naczynie pod usta i spojrzał na nią porozumiewawczym wzrokiem, czekając, czy blondynka wzniesie toast razem z nim. Tak czy siak, mimo jej zakazów, z pewnością by się napił, w końcu to należało do jego rytuału kilku ostatnich dni i w najbliższym czasie nie miał zamiaru rezygnować z tej przyjemności.
- To czemu niby? Powiedziała, że mnie kocha, a ja stwierdziłem, że to trochę za wcześnie. Była potem trochę skrępowana i to mogło być powodem.

-Doba niech Ci będzie. Mam w sumie powód do picia. - Mruknęła jakby bardziej do siebie niż do niego.
Chwyciła kieliszek w palce unosząc go do góry. - To za co? za życie singli? - spytała ponurawym głosem krzywiąc się na samą myśl.
Niedługo blondynka zacznie szukać kochanka na wybrane dni. Ponownie się skrzywiła na daną, swoją myśl, która niekoniecznie musiała kwitnąć w jej głowie, a jednak dała o sobie znać. A fu.
-To start. Aaaaa wracając do niej to... powiedziałaby Ci gdyby to była Twoja wina. Kobiety tak mają, a ona chyba mężczyzną nie była,prawda? więc zapewniam Cię nie zawiniłeś i będę to jeszcze powtarzać nie raz.
Wzięła głęboki wdech szykując kieliszek do opróżnienia jego zawartości.

- Za życie singli. - mruknął i stuknął się zaraz kieliszkiem w kieliszek dziewczyny. Już chwilę później cała jego zawartość wylądowała w ustach chłopaka, a ten przełknął ją bez najmniejszego nawet skrzywienia się. Spojrzał na odpalony telewizor, w którym aktualnie leciał jakiś teledysk Seana Paula, gdzie występowała Erine. Uśmiechnął się kącikiem warg na przypomnienie tej drobnej istotki, z którą swego czasu się przyjaźnił - jak i z jej bratem - a chwilę później wrócił wzrokiem na swoją towarzyszkę.
- Jaki masz powód? - spytał, popijając dopiero teraz trunek kilkoma łykami fanty.

Dziewczyna zaraz po słowach Adama wrzuciła zawartość kieliszka do swoich ust. Bez pytania postawiła go na blacie nalewając sama kolejnych łyków danego alkoholu.
Adamowi nie lała od razu po sobie ponieważ wiedziała,że chłopak zdążył już wypić więcej niż ona. Chwilę później kiedy Adam zadał pytanie Lind wzruszyła ramionami. - Mało istotne. - Oznajmiła krótko i zwięźle skupiając wzrok na kieliszku,a później na ekranie. Blondynka także kojarzyła Erine, widywała tę dziewczynę dość często.
-Widywałam ją, znam ją , chyba.. - wymamrotała z głupawą miną.

- To Erine, siostra Evana. - oświadczył, a na jego twarzy kolejny raz pojawił się szeroki uśmiech, który dzisiejszego wieczora był bardzo rzadki. Cóż, jakby nie było, miał przecież swego rodzaju depresję - albo jak kto woli, załamanie nerwowe, toteż owe zachowanie było nie lada osiągnięciem. Ta mała brunetka zawsze tak na niego działała i choć nigdy nie byli razem, od zawsze byli świetnymi przyjaciółmi. Ostatecznie rozdzieliły ich związki z innymi osobami, a także inne gangi i kontakt jakoś zanikł.
- Bardzo istotne. Upijajmy swoje smutki. - przejął butelkę od dziewczyny i także wlał wódkę do swojego kieliszka.

Lind nie zamierzała drążyć tematu o jej "powodzie" do picia. Nie lubiła do tego wracać i nie zamierzała o tym teraz myśleć tak długo.
-Aaa no to dobrze mówiłam,że ją kojarzę. - Lind z kolei musiała odbierać telefony od Ilmy, która z kolei za każdą ich rozmową przypominała o Evanie i nie było gadki bez tematu o tym facecie. Niestety blondynkę często to irytowało ale,że Ilma była jej bliska musiała poświęcać jej więcej czasu i uwagi. Odkąd tamta wyjechała z nią , a Lind tu powróciła zaczęło jej brakować danej ciemnowłosej, niestety pewne sprawy i czas nie pozwalały osiągnąć wszystkiego,a szkoda.
-Adaś, ile tak będziemy pić jeszcze jedna butelka pójdzie czy jedna nam wystarczy? w sumie jedna niepełna, bo sam ją zacząłeś. - Mruknęła cicho wlepiając wzrok w podłogę.

- O to akurat nie musimy się martwić. - puścił dziewczynie oczko i uniósł kolejny kieliszek w górę, chwilę później także go opróżniając. Z jego gardła wydobyło się głośne westchnienie, a ten wyłożył się na kanapie, gdy tylko odłożył naczynie na stolik i popił alkohol gazowanym napojem.
Chwilę później wpadł na genialny pomysł. Pozwolił blondynce wypić swoją dawkę i chwycił ją za ramiona, układając plecami na siedzeniu kanapy. Sam zawisł tuż nad nią, a na jego ustach pojawił się łobuzerski uśmiech.
- Powiedz. Albo Cię załaskoczę.

-Nie będę Ci nic mówić- oznajmiła wystawiając do niego język. - Daj mi wóódki. - jęknęła gryząc go z zaskoczenia w nos.
-A masz łobuzie i pijaku! - przylała mu ręką w kolano zaraz szukając wzrokiem poduszki, która miała być w razie wypadku jej tarczą obronną.
Zmarszczyła komicznie brwi mierząc go wzrokiem.
Zapowiadało się wesoło, super już dawno się długo nie śmiała no cóż, po co okłamywać samą siebie? Lind najlepiej wiedziała co się pozmieniało,a co nie. Co bolało ,a co nie. Co uparcie wracało ,a co nie. Co uparcie trwało i nadal trwa.
-Niech żyje zabawa! - oznajmiła wesoło.

Brunet zaśmiał się cicho i szybko odnalazł na ciele kobiety miejsca, które były najbardziej podatne na łaskotki. O tym miał szansę przekonać się już naprawdę wiele razy, podczas gdy byli jeszcze parą, a przecież stanowili ją naprawdę długo. Cóż, nie oszukujmy się, był to najdłuższy związek w karierze podbojów miłosnych Adasia, o którym z resztą ani na sekundę, nigdy nie zapomniał.
Zwilżył językiem swoje wargi, a jego palce niemal w tym samym momencie rozpoczęły swoje zadanie. Ah, jaką władzę czuł w swoich rękach, gdy dziewczyna tak wiła się pod jego ciałem.
- Masz swoją zabawę.

-Ej nie nie nie! nie ma tak! miałeś mi coś dać - wrzasnęła zaraz wybuchając kosmicznym śmiechem. Jej śmiech rozległ się niemalże po całym pomieszczeniu, a kiedy znalazł "wredziak" to największe miejsce jej łaskotek pisnęła zwijając się w kokon na kanapie.
-Stooop! - jęknęła w trakcie głośnego śmiechu jednocześnie próbując wydostać się z jego niedobrych rąk!
Przeturlała się zaraz na podłogę tym samym cudem mu jakoś uciekając. Podczołgała się szybko pod stół wychodząc zaraz z drugiej strony. Chwyciła zaraz butelkę z wódką w rękę.
-Zwyciężczyni!- krzyknęła dumnie.
-I co? nie masz mnie cwaniaku! paskudny! - wytknęła język w stronę Adama pewna swojej wygranej. Klęknęła na nóżkach z szerokim uśmiechem na buźce.

Adam pokręcił głową, głupkowato się przy tym śmiejąc. Wzrokiem powiódł za dziewczyną gdy ta tylko wymknęła się z jego rąk i wrócił do pozycji siedzącej, chwytając w rękę swoje otwarte niedawno piwo. Jeśli myślała, że zabierze mu wódkę i chłopak przestanie pić, to naprawdę się myliła.. Dla chcącego nic trudnego i nawet, jeśli nie miałby jej zabrać owej butelki, mógłby wziąć kolejną z barku.
Przysunął gwint do swoich warg i pociągnął kilka łyków bursztynowego trunku.
- Oh tak, przegrałem.

-Nie umiesz się bawić. - Oznajmiła twardo ale cicho.
Wzięła butelkę nie z myślą, by mu ją zabrać,ale po to by samej nalać sobie do kieliszka.
Wróciła z powrotem na kanapę polewając tylko sobie, no przecież tera zbył zajęty swoim piwskiem. Lind za piwem z kolei specjalnie nie przepadała.
Pokręciła tylko głową głośno wzdychając, wypiła kolejny kieliszek, a zaraz po nim jeszcze dwa.
Po kolejnych dawkach alkoholu po prostu siadła splatając swoje palce ze sobą, wtuliła je między swoje uda zerkając co jakiś czas na tv. Jej oczy wybrały sobie jeden punkt na ekranie.

Ale on nie dał jej w spokoju oglądać telewizji. Odłożył pustą już butelkę piwa i chwycił między zęby jednego chipsa, który jednak wystawał poza jego wargi. Przysunął się do blondynki, chwilę wcześniej kierując jej buźkę w stronę swojej głowy i poruszył brwiami, aby dołączyła do zabawy. Cóż.. sam nie wiedział jeszcze co chce osiągnąć owym zachowaniem, ale z pewnością miało to być coś miłego.
- A Ty umiesz się bawić, kochanie? - spytał, trochę przy tym sepleniąc. Trudno się dziwić, skoro między zębami miał solonego chrupka.

Lind widząc Adasia i jego minę zdążyła się uśmiać. Zara zna jego pytanie jej minka spoważniała błyskawicznie.
-Ależ oczywiście ,że umiem, popatrz synek! - Przybliżyła swoje pełne usta do owego chipsa, który w zębach trzymał chłopak. Chwyciła go lekko ząbkami częstując się.
Wydała z siebie dźwięk w stylu "oo popatrz".
Międzyczasie niesforna dłoń blondynki znalazła się we włosach Adama plącząc poszczególne kosmki włosów palcami.

Adam także odgryzł kawałek chipsa, muskając przy tym wargi blondynki, aby w chwilę później, gdy wplotła palce między jego włosy, zagłębić się w pocałunku. Bóg jeden wiedział, czy chłopak zdawał sobie sprawę z tego, co robił, ale nie mógł się powstrzymać.. na pewno nie w takim momencie.
- Umiesz, umiesz. - wyszeptał w końcu, kiedy oderwał się od jej warg aby zaczerpnąć powietrza.

Blondynka w momencie pocałunku, kiedy tylko on się zaczął wlepiła swoje zagubione oczy w twarz Adama, błądziła nimi po jego twarzy bez celu niczym wystraszona, szara myszka.
Przełknęła cichutko ślinkę odwzajemniając pocałunek, choć nie była pewna czy też dobrze robi. Kiedy natomiast pocałunek się urwał zmieszana poleciała wzrokiem na poszczególne swoje paluszki, zabrała dłoń z włosów Adama chociaż ta jeszcze wcześniej zahaczyła palcami o jego kark, bo Lind miała ochotę w tym momencie go głaskać i przytulać, a wszystko wbrew sobie.
-Puknij ty się w czoło zanim coś zrobisz ile ty tego wypiłeś, taka dawka i już czuba dostajesz? - zaśmiała się próbując wszystko obrócić w żart, ta sytuacją związała jej poniekąd ręce.

Ale Adam bynajmniej nie miał ochoty się powstrzymywać. Pocałunek z Lindsay był czymś tak przyjemnym i odrywającym od rzeczywistości, że chętnie powtórzyłby go jeszcze kilka razy.. i to bez wahania. Dlatego właśnie jego ręka powiodła do głowy Lind, a chłopak przesunął palcami po jej policzku, cały czas wpatrując się w jej oczy. Jakby.. nagle spoważniał i wytrzeźwiał.
- Może tak miało być, Lindsay? - zapytał, przygryzając lekko swoją dolną wargę. Cóż.. sam zaczynał wierzyć w to, że po prostu powinien być z blondynką od zawsze i na zawsze, dlatego jego związki kompletnie się nie układały. Może coś w tym było?

Czując jego dłoń potarła o nią swoim policzkiem chwilowo przymykając oczy. Otwarła je jednak zaraz trzeźwiejąc. -Nie wiem czy tak miało być ale wiem jedno, oczywiście coś czego ci nie powiem. - dodała uśmiechając się dość delikatnie.
Musnęła noskiem czubek jego noska opierając zaraz czółko o jego czoło, wzięła głęboki wdech,a jej dłoń momentalnie znalazła się na karku Adama wczesując drobne palce w kosmki jego włosów. Chwilę później owa dłoń ulokowana została przez blondynkę na jego policzku, kciukiem musnęła kość policzkową swoim wzrokiem przystając na oczach Adama.

Z pewnością nie zaplanował tego wieczoru. Nie chciał przyciągnąć tu dziewczyny, aby ją przelecieć, ale samo się potoczyło jak potoczyło.. i z pewnością nie miał nic przeciwko temu. Ułożył dłonie na jej biodrach i przyciągnął blondynkę do siebie, sadzając ją na swoich kolanach. Ułożywszy brodę na jej ramieniu, okręcił się lekko w jej stronę i musnął ustami szyję blondynki, a chwilę później muskając jej skórę za uchem.
- Powiedz.

-Adaaaś. - stęknęła cichutko. - Ale Ty wiesz. - zamarudziła bawiąc się jego palcami. Uderzała w nie lekko swoimi. Odwróciła swoją główkę w stronę Adasia noskiem przejeżdżając po jego policzku.
Miała ochotę coś wypaplać ale powstrzymała się, po prostu zaciągnęła się zapachem jego skóry. Zwilżyła usta językiem czując jeszcze słonawy smak po chipsach.
Wplotła obydwie rączki zaraz w jego włosy przysuwając się bardziej do niego jak to tylko w tej chwili było możliwe.

- Wiem. - przyznał w końcu i przesunął obie dłonie na plecy dziewczyny, przysuwając ją bliżej swojego ciała. Głaskał ją powoli i ostrożnie, jakby się bał, że jest tylko snem, który może w każdej chwili zostać przerwany. Tego z pewnością nie chciał..
Ustami nadal przesuwał po szyi dziewczyny, a w końcu chwycił w zęby płatek ucha blondynki, który delikatnie pociągnął w swoją stronę.

Blondynka czując dotyk jego warg na swojej szyi uśmiechnęła się czule powoli zjeżdżając rączkami wzdłuż klatki piersiowej Adama do brzucha. Jedna dłoń zmieniła jednak zaraz swoje położenie będąc na plecach chłopaka, a tam podrażniała jego skórę swoimi pazurkami.
-Tak? to jak wiesz to powiedz. - poprosiła półszeptem wtulając się w niego.
Ta niegrzeczna dłoń spoczywająca na brzuszku Adama błądziłą palcem w okolicach jego pępka zaraz przenosząc ją na bródkę Adama, którą musnęła zarówno kciukiem jak i palcem wskazującym. Wargami cmoknęła jego prosty nosek.
I on tu mówi o śnie? a co ma powiedzieć ona? Zastanawiała się czy to będzie tylko dziś, aczkolwiek zaraz wymazała wszelkie pytania, bo na tę chwilę nie miały one żadnego znaczenia.