Sala nr 567

to tutaj dochodzimy do zdrowia.

Weszła i sama sobie zaczęła niezręcznie zszywać rany co rusz źle trafiając igłą.

//zw-10 min//

Wbił za nią
- Kurwa uspokój się
krzyknął w jej stronę i wyrwał jej tą igłę

-Ja stąd idę ... - Powiedział i wyszedł

- Chcę tylko opatrzyć sobie rany. - powiedziała i krzywo poowijała skaleczenia gazą i bandażem.

- jeszcze raz odwalisz coś podobnego a zaniosę cie do psychiatry

Nagle oprzytomniała i przypomniała sobie, że przecież nadal się na niego gniewa. Znowu się na niego pozłościła.
- Jesteś wstrętny! - uniosła rękę, bo miała okropną ochotę zdzielić go w twarz, opuściła ją jednak spowrotem i się odkręciła tyłem. Westchnęła i wbiła wzrok w ziemię.

- zapamiętaj to sobie nie będę się powtarzał
powiedział i wyszedł trzaskając drzwiami

Wyszła.

Weszła od razu do sali. Opatrzyła swoje rany jodyną, zabandażowała itp.

Lekarze przyszli i zaczeli i opatrzyli Baku
-Nie chcę tu siedzieć - Mruknął

- Jesteś gorzej pochlastany niż ja. - szepnęła z chrypą i siadła w fotelu.

-Trudno, nie będę sie tu kisił - Powiedział i spojrzał na swoje nogi lekarze przyniesli mu kulę i kazali przez pewien czas o nich chodzić
-Zajebiście ... - Mruknął niezadowolony

- Ej, spokojnie. - podniosła się i cmoknęła Baku w policzek. - Będę przy Tobie. - przejechała lekko palcem po jego szyi.

-Choćmy stąd - Powtórzył chłopak patrząc na kule

Pokiwała głową przecząco. - Masz odpocząć. - powiedziała stanowczo.

Chłopak wstał o kulach
-Nie chcę tu siedzieć, i nie będę . - Powtórzył - Nie przekonuj mnie ...

Przewróciła oczyma. - Boże. - szepnęła pod nosem. Wyszła, krzyżując ręce na klatce piersiowej.

Wyszedł

Wbił a lekarze zrobili z nim wszystko tak jak trzeba od początku do końca usunęli mu te dziwne piersi i wyciągneli ten pręt z łapy połatali go i zabandażowali tam grze trzeba, położył się na chwile na łóżku

Wyszedł do Domu

Przywiezioną ją na salę. Dziewczyna była wyczerpana.Szybko zasnęła.

Po kilkunastu godzinach:
Dziewczyna czuła sie znacznie lepiej. Wyrwano jej szwy i zajęto się nią, tak, żeby mogła juz opuścić szpital. Nie czekała długo. Zebrała się i wyszła.

Obudziła się po jakimś czasie dostarczona na tę salę, oczywiście wciąż była chora i musiała leżeć, nienawidziła jednak szpitala i jego mdlącego zapachu, więc po prostu nawiała sobie do chaty.