Sala Treningowa

Lekkoatletyka lekkoatletyką, ale tutaj trening wyglądał bardziej jak w wojsku, niż na jakiejkolwiek szkolnej bieżni. Bądź co bądź, praktyki miały dziewczynie pomóc i być przydatne, jednak miała też się przekonać jak ciężko jest przez coś takiego przejść.
Machnąwszy ręką w swoją stronę, brunet ruszył w stronę wyjścia z budynku, a kiedy znaleźli się na zewnątrz, oczom dziewczyny ukazał się długi tor przeszkód. Składał się on z kilkudziesięciu metrów bieżni, ustawionego dość nisko kolczastego druta, pod którym trzeba było się przeczołgać, kilku par opon, które trzeba było przebiec, wstawiając do środka swoje stopy, a na końcu ścianki wspinaczkowej, z której trzeba było zdjąć czerwoną flagę i podbiec jeszcze kilkanaście metrów w stronę mety.
- Tu jest start. - oświadczył, podprowadzając dziewczynę do linii, a sam na skróty ruszył do końca, wyciągając z kieszeni komórkę, na której włączył stoper.
- Jak będziesz gotowa, podnieś rękę i zaczynaj. - krzyknął.

Dziewczyna przyjrzała się wszystkiemu dokładnie unosząc w górę obie brwi. Rzeczywiście, tor przeszkód w mieście śmierci przypominał coś zupełnie innego niż sobie ta blondynka wyobrażała. Raczej z pokonaniem dystansu nie będzie miała problemu gorzej z resztą. No, ale może nie będzie tak źle. Skinęła głową na znak, że rozumie zaraz ustawiając się na linii staru. Wzięła głęboki oddech i uniosła rękę w górę zaczynając bieg. Szybko pokonała bieżnie zaraz znajdując się pod drutem kolczastym. Syknęła cicho po gęste włosy co jakiś czas zaczepiały się o przeszkodę przez co w dość nieprzyjemny sposób utrudniały przejście tego etapu .Zaraz wstała podbiegając do opon z którymi poszło jej zdecydowanie lepiej niż z drutem. Gdy ominęła ostatnią oponę znalazła się przy ściance i wzięła głębszy oddech. Zaczęła się wspinać a już dwadzieścia sekund później razem z flagą znalazła się na ziemi i razem z nią poleciła do mety. Gdy ją ominęła kucnęła przy Adamie podając mu czerwony kawałek materiału. Ten etap treningu zdecydowanie był najbardziej męczący.

(krótkie zw)

Chłopak zaśmiał się krótko pod nosem, gdy blondynka wylądowała u jego stóp i zabrał od niej flagę, którą i tak po chwili odrzucił na bok. Kucnął przy niej, a pod nosem Ethel wylądował telefon Adama, który pokazywał czas jaki osiągnęła po przejściu toru.
- No, no. Jest nieźle. - przyznał i usiadł obok niej, opierając się z tyłu rękoma. - Awansowałaś na członka gangu. Porozmawiam jeszcze z Fabim i ustalimy czy dostaniesz się wyżej. - puścił blondynce oczko i wyłączywszy telefon wsunął go sobie do kieszeni.

//Trzeba się szykować i stawić na wyborach. Będę za około dwie godziny.

Ethel, gdy uspokoiła oddech usiadła podobnie co chłopak nawet zadowolona ze swojego wyniku.
-Ważne, że w ogóle go przeszłam.-powiedziała mając na myśli trening po czym przymknęła na moment powieki. Obróciła głowę w stronę Adama zastanawiając się nad czymś.
-Pójdę się przebrać.-dodała zaraz podnosząc się w górę i ruszyła w stronę szatni. W miarę możliwości odświeżyła się zwilżając wodą swoją twarz. Gdy się przebrała podeszła do swojej torby wyjmując z niej małą karteczkę i długopis. Jasne fale zasłoniły na moment połowę twarzy mojej bohaterki, a dziewczyna podeszła wolnym krokiem do zastępcy.
-Wielkie dzięki za oprowadzenie i trening. W ramach rewanżu, zapraszam na…..powiedzmy obiadokolacje u mnie, wieczorem. Jeśli jednak nie masz ochoty to nie zmuszam.-powiedziała z delikatnym uśmiechem dodając ostatnie zdanie by za bardzo się nie narzucać. Podała kawałek papieru mężczyźnie poprawiając ramiączko od sukienki.

Podczas gdy dziewczyna wyszła do łazienki, Adam nadal siedząc na podłodze, zapalił sobie kolejnego papierosa. Mocno zaciągnął się tytoniem, aby po dłuższej chwili wypuścić dym, formując z niego różnych rozmiarów okręgi. Najwyraźniej okazuje się, że papierosy nie zabijają jedynie zdrowia, ale także i czas.
Gdy Ethel wróciła, Adam ostatni raz zaciągał się papierosem, którego zgasił, szorując o bieżnię. Dość zaskoczony, chwycił w dłoń kartkę, którą dała mu dziewczyna i odczytał skrupulatnie zapisane na niej literki.
- Właściwie już dawno nie jadłem nic normalnego. - oświadczył, co mogło oznaczać jedynie aprobatę dla pomysłu blondynki.

Dziewczyna zaśmiała się pod nosem słysząc słowa mężczyzny.
-W takim razie postaram się stanąć na wysokości zadania-powiedziała i puściła mu oczko zagarniając włosy na jedno ramie,a po chwili postanowiła ponownie je związać w luźnego kucyka.
-Czekam na Ciebie wieczorem,mam nadzieje,że trafisz-dodała i zaraz złapała w ręke swoją trobę.Zerknęła jeszcze raz w stronę Adama i zaraz wyszła kierując się w stronę osiedla Schwarz.Teraz musi się posmieszyć by ugotować coś co da się zjeść i jakoś się okiełznać.

Cóż, Adam znał to miasto jak własną kieszeń, więc raczej nie powinien mieć problemu z trafieniem we właściwe miejsce. Moim zdaniem problem raczej mógłby pojawić się, jeśli chodzi o coś, co powinien przynieść dziewczynie w podziękowaniu za to, że przyjmie go w swoje ręce. I pewnie butelka jakiegoś dobrego, czerwonego wina powinna załatwić sprawę, a takich ostatnio u niego w domu pod dostatkiem.
Po dłuższej chwili, w której zdążył jeszcze zapalić kolejnego papierosa, postanowił w końcu zebrać się do domu. Mozolnie podniósł się z posadzki i wolnym krokiem ruszył w stronę czerwonego osiedla.

Właściwie to nie zamierzała kierować się do tej sali - naprawdę. Chciała spędzić kolejny, nudny dzień w samotności, słuchając muzyki i lekko kołysząc głową na znak, że w ogóle coś ze słuchawek, które miała na uszach leci. Nuda jednak nie była domeną tej kobiety - ona uwielbiała adrenalinę, była ciekawa świata i zawsze gotowa na wszystko - prawie wszystko.
Pchnęła drzwi do pomieszczenia i mimochodem - to był chyba nawyk każdej osoby - rozejrzała się po pomieszczeniu. Było spore jeżeli takiego słowa można było użyć do opisania naprawdę gigantycznej sali treningowej. Ziewnęła mimo woli, gdyż godzina prawdę mówiąc nie była godziną odpowiednią na trening, jednak nie zamierzała rezygnować.
Torba, która jeszcze minutę temu była zawieszona na jej ramieniu, teraz leżała gdzieś w dalekim kącie, grzejąc miejsce. Lioness w końcu ruszyła na środek sali, by móc obejrzeć ją jeszcze bardziej niżeli było jej to dane z kąta.
- Jest tutaj ktoś?
Musiała się upewnić, w końcu przez dobre pięć minut chodziła jak zauroczona po pomieszczeniu i musiało to wyglądać co najmniej dziwnie, jeśli właśnie robiła z siebie idiotki. Jednak z początku żadna odpowiedź nie nastąpiło co pozwoliło jej się dalej "wlepiać" wzrok w ściany.
Po co właściwie tutaj przyszła? Zamierzała poćwiczyć czy zmienić kolor ścian? Czym prędzej podeszła do swojego szarego plecaka i rozsunęła zamek jednym, zwinnym ruchem. W jednej z mniejszych kieszeni znajdowało się kilka gumek - ona uchwyciła te czarną i czym prędzej wplotła ją we włosy tak, by nie stały jej one na drodze podczas krótkiej rozgrzewki, którą zamierzała odbyć.
Zaczynajmy.
Usłyszała we własnych myślach, gdy znów sama stanęła na środku sali i znów wpatrywała się w ścianę. Pierwsze co zrobiła to przymknęła oczy - od wyciszenia zawsze zaczynała, gdyż nie było to jej atutem. Po prostu była osobą bardzo nerwową, zwykle nie panującą nad emocjami, a to często był największy błąd.

Do sali przyszedł Fabian z Gretą, którą ponownie puścił pierwszą do środka. Maniery. Z nonszalanckim uśmiechem ułożył dłoń na plecach towarzyszki i zerknął na Lioness, której kiwnął głową, a zaraz potem zerknął na Gretę.
- Co już trenowałaś? - Zapytał strzelając nie przyjemnie palcami u dłoni.

Spojrzała w sufit zastanawiając się nad przebiegiem jej ostatniego treningu który swoją drogą był dość dawno, ach te rozstrojenia nerwowe. - Strzelałam, rzucałam nożami do tarczy, nawet walka wręcz się trafiła - uśmiechnęła się szeroko stwierdzając że to chyba wszystko. Dopiero po chwili zorientowała się, że Fabian z kimś się witał to i ona spojrzała w kierunku blondynki i skinęła do niej głową.

- Uu..sprawdzę Twoją wytrzymałość fizyczną. - Powiedział i pokierował się z dziewczyną na start bieżni. Normalnie biegło się przez nią około dwóch - trzech minut. Mój bohater to robił z minutę, może z kawałkiem, ale jego bieg można by porównać do biegu lamparta.
- Do pokonania masz pachołki, przejście pod drutem kolczastym, przejście przez wysoki mur, a nawet dwa i znowu pachołki. - Pachołki rzecz jasna były do skakania, ale nie musiał tego mówić, chyba jasne, że nie ma ich tutaj omijać.
- Na koniec szybki sprawny bieg. - Wziął stoper do ręki.
- Będziesz gotowa mów start.

Tylko się nad nią znęcał i tyle. Jeszcze jakby mogła pobić się z kimś na macie leżąc lub uderzając go na oślep niemal bezwładnymi kończynami ale jak zresztą Fabi mógł zauważyć podczas drogi na salę treningową nogi nieco odmawiały jej posłuszeństwa. Ale Greta znała na to stary sprawdzony na wfie sposób. Szybko zaczęła przebierać nogami w miejscu by poprawić w nich krążenie na koniec uśmiechnęła się do szefa, ustawiła się na starcie, przeanalizowała cały tor i kiwnęła do Fabiana, że jest gotowa. Żeby nie marnować czasu : na donośne "start" odepchnęła się stopą od ziemi i po chwili była już przy pachołkach, pierwszych kilka pokonała bez problemu dopiero przy którymś z ostatnich wylądowała zbyt daleko i straciła trochę czasu. Gdy dobiegła do drutu kolczastego rzuciła się na ziemię i zaczęła się czołgać, niestety nie ściągnęła dość obszernej, teraz już brudno szarej, bluzy przez co na chwilkę zaplątała się kapturem jednak przy mocniejszym szarpnięciu dała sobie z tym radę i wyszła spod drutu. Szybko i zwinnie zaatakowała mur co chyba było jej najmocniejszą stroną w tym wyzwaniu ponieważ specjalizowała się w tym przez wiele lat uciekając przed policją z miejsc bójek po drugim murze wylądowała stabilnie na stopach, przeskoczyła kilka pachołków i puściła się w najprostszy element zadania, biegła tak szybko jak mogła a gdy dobiegła do mety wzięła kilka głębokich oddechów i obyło się bez zadyszki. Ściągnęła brudną bluzę przez głowę, otrzepała kolana i wróciła do Fabiana.

A on zatrzymał w tym czasie już stoper. Zagwizdał wesoło patrząc na czas Grety.
- Kochana..zmieściłaś się w czasie. - Poruszył brwiami i pokazał jej urządzenie na którym było napisane, czas: 02 minuty, 35 sekund i 24 setnych.
- Jestem pod wrażeniem. - Powiedział i podał jej wodę, którą wcześniej wziął z lodówki. Na pewno po takim szybkim biegu chciało się pić.

Uśmiechnęła się szeroko sięgając po wodę z bluzą przewieszoną przez ramię. - Myślałam że nie wyjdę spod tego drutu - powiedziała odkładając bluzę na jakiś stolik tudzież taboret. Upiła łyk wody i gdy już doszła do stanu normalności czuła się nawet lepiej niż przed treningiem, taki zastrzyk energii.

- A nie zraniłaś się z nim? - Zapytał uważnie ją obserwując. Cóż, zawsze mogło się coś złego przytrafić, a Fabian w miarę swoich możliwości chciał dbać o zdrowie swoich ludzi, by zawsze byli zwarci i gotowi.

/bp. jak chcesz to możesz iść, albo czekać.

Obejrzała się przez ramię próbując usilnie sprawdzić czy nic jej nie jest. Co prawda trochę ją pobolewało, ale odniosła wrażenie, że nic poważniejszego sobie nie zrobiła - chyba wszystko okej - powiedziała odkładając wodę na stolik obok bluzy - co teraz? - spytała ochoczo.

- Strzelanie masz za sobą, walkę z przeciwnikiem też oraz sprawność fizyczną..to chyba póki co na awans Ci wystarczy. - Powiedział wsuwając do kieszeni dłoń by móc wyciągnąć z niej pudełeczko z napisem 'palenie zabija' oraz z drugiej 'palenie powoduje raka płuc'. No cóż, te ulotki, ani wzrastająca cena papierosów mu ani trochę nie przeszkadzała. Nie częstował Grety papierosem, ponieważ nigdy nie lubił jak dziewczyna paliła, toteż jeden tylko papieros został wyciągnięty i wsunięty między wargi Fabiana, a on wówczas schował paczkę, zaś wyciągnął zapalniczkę i szybkim ruchem odpalił i schował. Między kciuk, a palec wskazujący wylądował papieros, a on wypuścił dym w drugą stronę byleby nie na dziewczynę stojącą obok.

Greta uśmiechnęła się grzecznie w ramach podziękowania i dygnęła jak to miała w zwyczaju. Faktycznie, śmiesznawy nawyk. Ukryła ręce w kieszeniach spodni.
- Fabian, jak umrzesz przez raka płuc dasz satysfakcję blackom - wydedukowała po chwili namysłu i wyłożyła szefowi swoją teorię. Sama nigdy nie paliła i nie miała zamiaru zaczynać, pewnie dlatego, że matka zanim się zabiła była nałogową palaczką i dusiła Gretę dymem nosząc ją na rękach. Ruda wyciągnęła z tylnej kieszeni stary notes w skórzanej oprawie i skreśliła ze swojej listy którąś z ostatnich pozycji by odbyć trening z szefem gangu. Była iście zaciekawiona cóż takiego ciekawego wymyśli najbardziej wprawiony w boju mieszkaniec osiedla shwarz.

- Uhu..jakoś nie boję się. - Wzruszył ramionami spoglądając co jakiś czas w dół na Gretę. Fabi miał 189 cm wzrostu. Był na prawdę wysoki i nigdy nie spotkał kobiety w swoim wzroście, niestety. No chyba, że wysoka dziewczyna założyła wysokie szpilki, no to wtedy.
- Masz ochotę coś jeszcze potrenować? - Zapytał zaciągając się papierosem.

- Tak tylko mówię - wzruszyła ramionami ignorując dym unoszący się ponad jej głową. Nie powiem, na rękę było jej w tej chwili to metr osiemdziesiąt dziewięć Fabiego, bo szare smużki ledwie tylko smagały rzadko jej oczy i nos. Poza tym, niskie dziewczyny przy wysokich facetach to naprawdę uroczy widok.
- Mogłabym jeszcze postrzelać z czegoś innego niż colt - stwierdziła w końcu naciągając przez głowę bluzę, bo zrobiło się chłodnawo.

- W sumie..- spojrzał w stronę szafek, coś innego niż colt - od razu do głowy mu przyszła pewna broń. Ruszył do szafki, wyciągnął pistolet, który był wyczyszczony, aż miło popatrzeć.
- Beretta, moja ulubiona zabawka. - Ale dał jej dwie. Często Fabian w swoim posiadaniu ma dwie beretty, więc Greta, mogłaby popracować nad strzelaniem z obu pistoletów na raz. Podał je swojej 'uczennicy' z uśmiechem.

Greta uśmiechnęła się iście zadowolona z pomysłu Fabiana. Faktycznie jeszcze nigdy nie strzelała z beretty, tym bardziej z dwóch naraz a plan wydawał się całkiem ciekawy. Już widziała jak w owy sposób strzela do tego pacana Spocka i odgrywa się za wszystko co do tej pory udało mu się jej zrobić. Sama nie wiedziała czy to myśl o ostatniej bójce i tym jak się skończyła czy ten tor przeszkód ale udo samoczynnie zaczęło ją piec od wewnętrznej strony, tam gdzie black zostawił szpecący ślad. Ruda jednak nie przestała się uśmiechać i odebrała oba pistolety od szefa. Przyjrzała się broni a potem próbnie wycelowała w tarczę na końcu sali.
- Chyba mi się podoba - powiedziała bardziej do siebie i przymknęła oko nadal nie spuszczając broni w dół.

Sam zaraz wziął dwie beretty, otóż chciał zademonstrować. Stanął obok Grety i kciukami obu rąk odblokował broń. Wydobyły się tylko dwa strzały i nawet nie musiał czekać, ustawić się i wybrać sobie dokładny cel. Nacisnął na guzik, a gdy tarcza podjechała jego towarzyszka mogła zauważyć dwa celne strzały : głowa i serce.
- Twoja kolej..

- Oj, Fabian dość bezpośredni jesteś - stwierdziła przyglądając się dziurkom w tarczy po niezwykle celnych strzałach. "Celność 6, spektakularność, póki co 2" zanotowała w pamięci i odblokowała kciukami oba pistolety naśladując bruneta. Na tym kopię mistrza można uważać za zakończoną. Pomimo tego, że dobrze strzelała z jednej broni to dwie nieco ją obciążały. Pewnie skrycie chciała być jak Lara Croft i trzymać broń jak facet nie jak biedna ruda Greta. Nie zastanawiając się dłużej wycelowała i wystrzeliła. Gdy tarcza podjechała do ich dwójki dziewczyna dostrzegła dwie dziurki w obu płucach. Niebezpośrednio zabójczy strzał ale po pewnym czasie duszenia się i krwawienia ofiara zapewne odpuści sobie oddychanie.

Fabian opuścił jej uwagę mimo uszu i czekał, aż tarcza się przysunie.
- No, no..- pokiwał głową z uznaniem. Zaczął się zastanawiać czy ruda dziewczyna miała dużo ekscesów z policją. Z tym potencjałem wydawało mu się że tak.
- Powiedz mi..- zaczął odkładając swoją broń i wyrzucił peta, który wcześniej był w kąciku jego ust.
- Jaka byłaś przed przyjazdem do naszego miasta? - Zapytał będąc ciekawy. Czasami było tak, że ludzie którzy się tutaj zjawiali nigdy nie mieli do czynienia z żadnym przestępstwem, więc teraz ciekawość wręcz go wyżerała od środka.